#Mark Coleman

Amerykański zapaśnik i zawodnik MMA urodzony 20 grudnia 1964 roku w Freshmont.  Zapasy zaczął trenować jako nastolatek, a następnie kontynuował amatorską karierę zapaśniczą na studiach. Był mistrzem NCAA. Następnie został członkiem seniorskiej reprezentacji USA w stylu wolnym. W 1991 roku zdobył złoty medal igrzysk panamerykańskich oraz srebrny mistrzostw świata w kategorii wagowej do 100 kg. Na Igrzyskach Olimpijskich w Barcelonie w 1992 roku w tej samej kategorii wagowej zdobył siódme miejsce. Trzykrotny złoty medalista Mistrzostw Panamerykańskich. W 1996 roku rozpoczął swoją karierę w MMA, wygrywając turniej UFC 10. Dwa miesiące później wygrał  kolejny turniej UFC a w 1997 roku, po pokonaniu Dana Severna, został pierwszym mistrzem wagi ciężkiej UFC. Jeszcze w 1997 roku stracił tytuł mistrzowski na rzecz Maurice’a Smitha, a w kolejnych latach poniósł jeszcze dwie dotkliwe porażki z Pete’em Williamsem i z Pedro Rizzo. W 1999 roku zadebiutował w PRIDE FC, przegrywając przez poddanie z popularnym japońskim zawodnikiem , Nobuhiko Takadą. Następnie wygrał turniej Grand Prix 2000, pokonując kolejno Masaaki Satake, Akirę Shoji, Kazuyuki Fujitę i Ihora Wowczanczyna. Był to ostatni wielki sukces Colemana, który w kolejnych latach zaliczył serię przegranych z nowymi gwiazdami PRIDE w 2001 roku przegrał przez poddanie z Antonio Rodrigo Nogueirą, w 2004 roku do poddania zmusił go mistrz wagi ciężkiej Fiodor Jemieljanienko, a rok później został znokautowany przez Mirko Filipovicia. W 2006 roku starł się z jednym z najlepszych zawodników wagi średniej Mauricio Ruą. Rua który broniąc się przed obaleniem upadł tak niefortunnie że złamał rękę. Jednak Coleman tego nie zauważył , i dalej atakował krzyczącego z bólu Szoguna. W tedy na ring wtargnęli koledzy Ruy z klubu Chute Box z mistrzem wagi średniej Wanderleiem Silvą na czele i wdali się w bójkę z Colemanem i jego sekundantami. Po tym zajściu Coleman przeprosił Ruę, ale nie zostały one przyjęte, a Silva wyzwał do walki wszystkich członków klubu Hammer House. W październiku 2006 roku na pierwszej gali PRIDE w USA, Coleman ponownie stanął do walki z Jemieljanienką, jednak i tym razem przegrał przez poddanie. W marcu 2008 roku został włączony do Hali Sław UFC. Wkrótce potem, w sierpniu miał zmierzyć się z Brockiem Lesnarem, jednak wycofał się z tego pojedynku z powodu kontuzji.  Do rywalizacji powrócił w styczniu 2009 roku, gdy przegrał przez TKO w rewanżu z Ruą. Po kolejnej porażce w 2010 roku z rąk Randy’ego Couture’a władze UFC nie przedłużyly z Colemanem kontraktu.