#Władimir Kliczko

Ukraiński bokser wagi ciężkiej urodzony 25 marca 1976 roku w Semipałatyńsku. Największym sukcesem amatorskim Władimira Kliczko był złoty medal w wadze super ciężkiej zdobyty na Igrzyskach Olimpijskich w Atlancie w 1996 roku. Kliczko był też pięciokrotnym mistrzem Ukrainy, wicemistrzem Europy w 1996 roku, mistrzem Europy juniorów w 1993 roku oraz srebrnym medalistą mistrzostw Świata juniorów z 1994 roku. Jego bilans walk amatorskich to 112 walk wygranych i 6 porażek. W latach 90. był zawodnikiem m.in. warszawskiej Gwardii. Karierę zawodową rozpoczął w Niemczech razem ze swoim starszym o pięć lat bratem Witalijem. W swoim debiucie znokautował w pierwszej rundzie Fabiana Mezę. W ciągu dwóch następnych lat stoczył łącznie 24 pojedynki. Wszystkie wygrał, większość kończąc nokautem w pierwszych rundach. 5 grudnia 1998 roku doznał pierwszej porażki walcząc z Amerykaninem Rossem Puritty.  W 1999 roku wygrał wszystkie siedem walk, w tym z Axelem Schulzem o mistrzostwo Europy. Kolejny rok był dla Kliczki bardzo udany. Najpierw pokonał przed czasem trzech kolejnych rywali: Paea Wolfgramma, Davida Bostice oraz Monte Barretta. W październiku dostał szansę walki o mistrzostwo świata organizacji WBO z Chrisem Byrdem. Władimir miał w tej walce zdecydowaną przewagę i wygrał na punkty. W 2001 roku Kliczko stoczył dwie walki w obronie pasa mistrzowskiego. Nie dał w nich swoim rywalom żadnych szans, pokonując przez techniczny nokaut najpierw Derricka Jeffersona, a następnie Charlesa Shufforda. Następny rok to kolejne trzy udane obrony z Francois Bothą, Rayem Mercerem oraz z Jameelem McCline. Tytuł mistrzowski stracił 8 marca 2003 roku, w swojej szóstej obronie, z południowoafrykańskim bokserem Corrie Sandersem. Walkę przegrał przez techniczny nokaut  w drugiej rundzie. Po dwóch kolejnych łatwo wygranych walkach w Niemczech, Kliczko zmierzył się z Lamonem Brewsterem o wakujący tytuł mistrza świata federacji WBO, ponieważ Corrie Sanders zrzekł się go aby móc walczyć z Witalijem Kliczko o pas mistrzowski organizacji WBC. Walka odbyła się 10 kwietnia 2004 roku w Las Vegas. Przez cztery pierwsze rundy Ukrainiec miał znaczną przewagę. W czwartej rundzie po ciosie Kliczki Brewster leżał na deskach. Jednak w następnej rundzie sytuacja się odwróciła. Po serii silnych ciosów Władimir był liczony, a po zakończeniu piątej rundy najpierw upadł, a później nie mógł dojść o własnych siłach do swojego narożnika. Sędzia był zmuszony zakończyć walkę. Po pokonaniu w dwóch następnych pojedynkach DaVarryla Williamsona i Eliseo Castillo. Kliczko stanął do walki eliminacyjnej o pozycję numer jeden w rankingu organizacji IBF i WBO. Jego rywalem był Nigeryjczyk Samuel Peter. Ukrainiec wygrał ten pojedynek na punkty. 22 kwietnia 2006 roku stoczył kolejną walkę o tytuł mistrza świata, tym razem organizacji IBF. Jego rywalem był po raz drugi Chris Byrd. Pojedynek miał jednostronny przebieg i zakończył się wygraną Kliczki przez techniczny nokaut w siódmej rundzie. W listopadzie 2006 w siódmej rundzie zwyciężył z Calvinem Brockiem. 10 marca 2007 przez techniczny nokaut w drugiej rundzie pokonał Raya Austina, a 7 lipca udanie zrewanżował się Lamonowi Brewsterowi, pokonując go w szóstej rundzie. 23 lutego 2008 roku Kliczko stoczył walkę unifikacyjną z mistrzem WBO, Sułtanem Ibragimowem. Kliczko wygrał pojedynek na punkty. 12 lipca tego samego roku pokonał przez techniczny nokaut Tony Thompsona. W ostatniej walce w 2008 roku w grudniu pokonał przez techniczny nokaut Hasima Rahmana.2 lipca 2011 roku w walce unifikacyjnej jednogłośnie na punkty pokonał mistrza świata federacji WBA Davida Haye’a. 3 marca 2012 roku zmierzył się z byłym mistrzem wagi junior ciężkiej Jean-Marc Mormeckiem, pokonując go przez TKO w czwartej rundzie. 7 lipca 2012 skrzyżował rękawice z Tonym Thompsonem, w rewanżu za walkę sprzed czterech lat. Kliczko pokonał go przez techniczny nokaut w szóstej rundzie. Na 10 listopada 2012 zakontraktowane walkę Kliczki z Mariuszem Wachem. Kliczko wygrał ten pojedynek na punkty. 4 maja 2013 roku pokonał w szóstej rundzie przez TKO Włocha Francesca Pianete. 5 października 2013 w Moskwie pokonał na punkty Aleksandra Powietkina jednogłośną decyzją sędziów. W 2014 roku Kliczko stoczył dwie walki, w których pokonał Alexa Leapai oraz Kubrata Puleva. 25 kwietnia 2015 roku w nowojorskiej Madison Square Garden broniąc tytułu, Kliczko wygrał jednogłośnie na punkty z Amerykaninem Bryantem Jenningsem. 28 listopada 2015 roku przegrał przez jednogłośną decyzję sędziów z Tysonem Furym. Ukrainiec tym samym stracił swoje tytuły WBA, IBF, WBO i IBO.