#Andrzej Supron

Polski zapaśnik urodzony 22 pażdziernika 1952 roku w Warszawie. Walczył w stylu klasycznym (w. lekka, półśrednia, średnia). Jest mistrzem świata i Europy, wicemistrzem olimpijskim. Zajmuje się ponadto trenowaniem oraz sędziowaniem dyscypliny. Jest także aktywny w branży rozrywkowej. 

Pochodzi z warszawskiego Powiśla. Zapasy zaczął uprawiać już w szkole podstawowej. Ukończył technikum górnicze w Katowicach oraz Akademię Wychowania Fizycznego w Katowicach.

Jego macierzystym klubem był ZKS Elektryczność Warszawa. Później był wieloletnim zawodnikiem GKS Katowice. Jest uważany za najwybitniejszego polskiego zapaśnika i wszechstronnego technika i taktyka. Jego styl i technika na stałe zapisały się w historię dyscypliny. Rzut zwany "biodrem Suprona" stał się jego znakiem rozpoznawczym. Jest to także jego ulubiona technika. Jego doświadczenie i umiejętności docenił Krol Szwecji Gustaw II wręczając mu Puchar dla Najlepszego Technika. Nagrodę z jego rąk otrzymał w roku 1969. Jako zapaśnik wsławił się wyjątkową skutecznością i po jednych z zawodów o randze Mistrzostw Świata, podczas których nie dał szans konkurencji, wygrywając wszystkie walki przed czasem i nie tracąc ani jednego punktu zyskał przydomek "Profesor Zapasów". 

Jego największe osiągnięcia to zdobycie złotego medalu na Młodzieżowych Mistrzostwa Europy w Huskvarnie (1970r), uzyskanie tytułu wicemistrza olimpijskiegow styli klasycznym w kategorii do 68 kg w roku 1980. Ponadto jest wielokrotnym medalistą Mistrzostw Świata (czterokrotnie srebrny medal – 1975, 1978, 1982 i 1983, brązowy – 1974 oraz złoty w 1979 roku) oraz Mistrzostw Europy (złote medale w roku 1975 i 1982, srebrne − 1974 i 1983 i brązowy − 1972, 1979 i 1981). Sukcesy odnosił także w Polsce, gdzie trzynastokrotnie wywalczył tytuły mistrzowskie w swoich kategoriach wagowych.

7 marca 2013 w ramach protestu przeciwko usunięciu zapasów z programu igrzysk olimpijskich 2020 zwrócił Międzynarodowemu Komitetowi Olimpijskiemu srebrny medal wywalczony na igrzyskach olimpijskich w Moskwie w 1980.

Po zakończeniu kariery zawodniczej został trenerem, m. in. kadry USA oraz asystentem trenera polskiej kadry narodowej (St. Krzesińskiego).

Jego zasługi zostały docenione przez prezydenta Lecha Kaczyńskiego, który w 1994 roku odznaczył do Krzyżem Ofierskim Orderu Odrodzenia Polski. Otrzymał także tytuł Zasłużonego Mistrza Sportu. Był sześciokrotnie odznaczany Srebrnym Medalem za Wybitne Osiągnięcia Sportowe.

Od kilkunastu lat zajmuje sie działalnością w branży rozywkowej i telewizyjnej, co podniosło popularność i więdzę o dyscyplinie w naszym kraju. W latach 1998−2000 komentował wrestling (WWF – obecne WWE) w telewizji Wizja Sport. W teamie z Pawłem Borkowskim współpracuje z Extreme Sports Channel i Eurosportu (gale WWE), a także dla Orange Sport (TNA Impact Wrestling). Jest założycielem dwóch organizacji wrestlingu − DDW oraz TBW. Komentuje gale MMA (m.in. Fighters Arena Łódź 2) oraz prowadzi je jako konferansjer. W TVN prowadził program rozrywkowy Trafiony zatopiony. Ponadto zagrał w kilku produkcjach filmowych. Zajmuje się także popolaryzacją zapasów wsród młodzieży. Jest działaczem sportowym i członkiem zarządu PKOl.