Angielski bokser urodzony 13 października 1980 roku w Londynie. W 1999 roku uczestniczył w mistrzostwach świata w boksie amatorskim w Houston, rywalizując w kategorii półciężkiej. Nie odniósł tam jednak sukcesu, przegrywając już w drugiej walce z Michaelem Simmsem. Dwa lata później na mistrzostwach świata w Belfaście, walcząc w kategorii ciężkiej, zdobył srebrny medal. W finale przegrał z Odlanierem Solisem. Na zawodowstwo przeszedł w grudniu 2002 roku. W następnym roku wygrał siedem walk, wszystkie przed czasem. 12 maja 2004 roku wygrał przez techniczny nokaut w trzeciej rundzie z byłym mistrzem świata IBF Arthurem Williamsem, natomiast 10 września 2004 roku doznał pierwszej porażki w zawodowej karierze, przegrywając po technicznym nokaucie w piątej rundzie z byłym mistrzem WBO Carlem Thompsonem. Po stoczeniu kilku zwycięskich pojedynków z mniej znanymi bokserami, 16 grudnia 2005 roku zmierzył się w walce o tytuł zawodowego mistrza Europy z Ołeksandrem Hurowem. Haye znokautował Ukraińca w pierwszej rundzie. Brytyjczyk obronił ten tytuł dwukrotnie, a nastepnie 17 listopada 2006 roku, w walce eliminacyjnej WBC, pokonał przez techniczny nokaut w dziewiątej rundzie Giacobbe Fragomeniego. W kwietniu 2007 roku rozprawił się w pierwszej rundzie z Polakiem Tomaszem Boninem. Następnie 10 listopada 2007 roku zmierzył się z Jeanem-Markiem Mormeckiem. Stawką pojedynku były pasy mistrzowskie WBC i WBA. Haye pokonał Francuza przez techniczny nokaut w siódmej rundzie. 8 marca 2008 roku wygrał walkę unifikacyjną z mistrzem WBO, Enzo Maccarinellim, pokonując go w drugiej rundzie przez techniczny nokaut. 12 maja 2008 roku zrezygnował z tytułu mistrza Świata WBC. Niedługo potem oddał też tytuły organizacji WBA i WBO i zmienił kategorię wagową na ciężką. 15 listopada 2008 roku, w pierwszej walce w nowej kategorii wagowej, pokonał przez techniczny nokaut w piątej rundzie Monte Barretta. 7 listopada 2009 roku pokonał na punkty Nikołaja Wałujewa i został nowym mistrzem Świata WBA w kategorii ciężkiej. 3 kwietnia 2010 roku po raz pierwszy obronił tytuł pokonując Johna Ruiza przez techniczny nokaut w dziewiątej rundzie, a 13 listopada 2010 roku, w drugiej obronie, wygrał z Audleyem Harrisonem przez techniczny nokaut w trzeciej rundzie. W lipcu 2011 roku zmierzył się w walce unifikacyjnej z mistrzem świata organizacji WBO i IBF Wołodymyrem Kłyczko. Brytyjczyk przegrał zdecydowanie na punkty i stracił pas mistrzowski WBA. 11 października 2011 roku Haye ogłosił, że nie zamierza przedłużać swojej licencji bokserskiej. W lutym 2012 roku na konferencji prasowej po walce Derecka Chisory z Witalijem Kłyczką wraz ze swoim trenerem wdał się w bójkę z Chisorą. Pięć miesięcy później doszło do pojedynku obu bokresów, Haye pokonał Chisorę przez techniczny nokaut w piątej rundzie. Od tego czasu Haye nie stoczył żadnego pojedynku. 29 czerwca 2013 miało dojść do pojedynku Brytyjczyka z Manuelem Charrem, został on jednak odwołany z uwagi na kontuzję lewej ręki, doznanej przez Haye’a w maju podczas treningu. Następnie 28 września 2013 roku Haye miał się zmierzyć z Tysonem Fury’m. Walka jednak została odwołana przez kontuzję Haye’a. Doznał on rozcięcia łuku brwiowego nad lewym okiem, które wymagało założenia sześciu szwów. Pojedynek został początkowo przełożony na 8 lutego 2014 roku, jednak został ponownie odwołany, bowiem w listopadzie 2013 roku Haye musiał się poddać operacji ramienia.
#TELEWIZJA
